Περί Σκύλων - Κοπρόσκυλων - Φιλόσκυλων κλπ...ο λόγος.

Τα σκυλιά συνυπάρχουν με τους ανθρώπους εδώ και χιλιετίες. Και ειδικά όλοι εμείς που μεγαλώσαμε στην επαρχία έχουμε ιδίαν αντίληψη γιά το πόσο πολύτιμα ήταν τα σκυλιά. Πολλοί τα ονοματίζουν ως τους πιό πιστούς φίλους του ανθρώπου αν και εγώ νομίζω πως  ακολουθούν πιστά αυτόν που τα ταϊζει και τον θεωρούν ως ευεργέτη και προστάτη τους.

Ράτσες (είδη) σκυλιών υπάρχουν πάρα πολλές. Και κάθε μία έχει και διαφορετική δραστηριότητα ή αποστολή. Υπάρχουν τα ποιμενικά που προστατεύουν τα κοπάδια από άγρια σαρκοφάγα ζώα. Υπάρχουν τα κυνηγετικά που ύστερα από κατάλληλη εκπαίδευση βοηθούν τους κατόχους των κυνηγούς στο κυνήγι. Αυτά είναι συνήθως μικρόσωμα άκακα σκυλάκια. Υπάρχουν τα Αστυνομικά που ανιχνεύουν βόμβες ναρκωτικά κλπ. Υπάρχουν και τα στρατιωτικά.

Υπάρχουν τα σκυλιά οδηγοί πολύτιμα σε τυφλούς. Υπάρχουν και ράτσες ειδικών διασταυρώσεων που είναι γιά κυνομαχίες και είναι σκυλιά δολοφόνοι. Τελος πάντων περί των σκύλων υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. 

Αλλο είναι το αίτιο της παρούσας ανάρτησης. Θέλω να αναφερθώ στα οικόσιτα σκυλιά ή "συντροφιάς" όπως ...κομψά τα αποκαλούν σήμερα, αυτά δηλαδή που ζούν όχι απλά σε κάποια αυλή η μάνδρα, αλλά κυριολεκτικά μέσα στο διαμέρισμα, στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες, ωσεί μέλη οικογένειας, ως παιδιά. Εγώ αυτά τα ονοματίζω κοπρόσκυλα. Διότι μόνο φαγητό θέλουν και κοπριά ( και μάλιστα τοξική) παράγουν. Ομως δεν τα έχω με τα σκυλιά. Αλλά με τους ιδιοκτήτες-δεσπότες τους. Αυτοπροσδιορίζονται ως ζωόφιλοι ενώ οι πλείστοι εξ αυτών είναι απλά φιλόσκυλοι και ουδεμία σχέση ή συμπάθεια τρέφουν πρός άλλα ζώα.

Αυτοί λοιπόν οι φιλόσκυλοι έχουν αναρωτηθεί γιά κάτι πολύ βασικό?? Είναι σίγουροι ότι ο σκύλος που έχουν υποχρεώσει να ζεί μέσα σε διαμέρισμα, να βγαίνει ότι ώρα θέλουν ή βολεύονται οι ίδιοι, να τρώει ότι και όποτε θέλουν αυτοί, να τον έχουν πάντα (όταν βγαίνουν βόλτα και όπως υποχρεούνται) με αλυσίδα και φίμωτρο, αν ο σκύλος τους θέλει αυτή την ζωή??? Το να τους υποδέχεται και να δείχνει "αγάπη" είναι γιατί ξέρει ότι ο κάτοχός του θα τον ταϊσει. Και επίσης μήπως μέσω του δεσποζόμενου (τι άσχημη λέξη) σκύλου ικανοποιούν δικές τους εγωϊστικές τάσεις ή άλλες ψυχολογικές αδυναμίες?

Τέλος πάντων δικό τους θέμα. Ομως υπάρχει κάτι πολύ σοβαρότερο που δεν είναι δικό τους θέμα. Είναι η ηρεμία όλων ημών των υπολοίπων. Και από προσωπική εμπειρία και από πολλούς άλλους "ομοιοπαθείς" γνωρίζω ότι κόσμος και κοσμάκης -ειδικά στις πόλεις και στις πολυκατοικίες- υποφέρει μέρα νύχτα από τα γαυγίσματα των χαϊδεμένων τους κοπρόσκυλων. Αφήνουν επίτηδες την μπαλκονόπορτα ανοικτή να μπαινοβγαίνει ο σκύλος ή οι σκύλοι (πολλοί έχουν δύο και τρία χαδιάρικα μέσα στο διαμέρισμα) και όταν περάσει κάποιο άλλο σκυλί στο δρόμο γίνεται το έλα να δείς. Σε πολυκατοικία στην Σπάρτη τα έξι από τα οκτώ διαμερίσματα της πρόσοψης είχαν σκυλιά στο μπαλκόνι. Γινόταν κάθε λίγο και λιγάκι χαμός. Και την νύχτα αν έβγαιναν οι ιδιοκτήτες βόλτα και τα άφηναν μόνα, χαλούσαν τον κόσμο μέχρι τα χαράματα. 

Κάποια υπηρεσία να προστατεύει τους δύσμοιρους συγκάτοικους δεν υπαρχει. Αυτά τα περί καταγγελιών στις φιλοζωϊκές ενώσεις είναι ανέκδοτο. Αυτοί νοιάζονται γιά τους σκύλους και όχι γιά τους πολίτες.  Αστυνομία αν καλέσεις και αν έλθει και μετά από πόση ώρα, πρέπει να βεβαιώσει με ηχομέτρηση την παράβαση επιτόπου έξω από την πόρτα και αν εν τω μεταξύ ο σκύλος δεν έχει σταματήσει. Μετά σε καλεί να πάς για έγγραφη καταγγελία και άντε να μπλέξεις με γειτόνους και όλα αυτά τα ψυχοφθόρα και χωρίς αποτέλεσμα.

Ως πρός τις ακαθαρσίες που κάνουν τα χαϊδεμένα τους στους δρόμους και στα ελάχιστα πάρκα, ούτε ένας στους εκατό δεν τις καθαρίζει όπως υποχρεούται. Εχετε δει πουθενά έλεγχο περί τούτου?? Αν τολμήσεις δε και πείς κάτι στον "δεσπότη" του σκύλου μπορεί και να εμπλακείς σε μεγάλη περιπέτεια.

Εχω αντιληφθεί ότι δύο είναι οι κύριες αιτίες αυτής της κατάστασης "διαμονής" σκυλιών στα διαμερίσματα. Η πρώτη είναι η μόδα. Εξ Αμερικής κυρίως μας ήλθε. Και έχει επεκταθεί ραγδαία. Και θεωρείται της μοδός κάποιος να έχει σκυλί στο διαμέρισμα. Αλλο αν κάποια στιγμή το βαρεθεί και το παρατήσει κάπου χωρίς φροντίδα και γίνει ένα ακόμα αδέσποτο. 

Η δεύτερη αιτία είναι τα περί των σκύλων καταστήματα και η πειθώ μέσω της διαφήμισης. Και μόνο αν διαβάσει κάποιος το πόσο αυξήθηκε ο τζίρος την τελευταία πενταετία θα μείνει άναυδος. Οι συγκεκριμένοι λοιπόν διαφημίζονται αβέρτα και πριμοδοτούν στήλες σε εφημερίδες, γιά έμεση κόντρα διαφήμιση με δήθεν φιλοζωϊκά κίνητρα. Μπείτε στο ιντερνετ και δείτε τι διαφήμιση υπάρχει γιά καταστήματα σκυλοτροφών ή γιά αξεσουάρ ή μόδα (ναι μόδα για ρούχα) γιά σκύλους ή ...συνταγές γιά σκύλους και θα καταλάβετε.

Ποία η θεραπεία αυτού του εξελισσόμενου προβλήματος μάστιγα?? Η παιδεία και η αυστηρή εφαρμογή των σχετικών νόμων. Τι μέλει γενέσθαι?? Απολύτως τίποτα. Σχετική παιδεία δεν υπάρχει (στο μεγαλύτερο ποσοστό των νεοελλήνων) και οι σχετικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται. Και εδώ ισχύει το " Ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Ως επίλογο ένα σχετικό χιουμοριστικό βιντεάκι με τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο και το σκυλάκι της κας Χασάμπεη, από μία παλιά Ελληνική ταινία. Γιά να το ευθυμήσουμε λίγο, αλλιώς πάμε γιά ζάναξ...