Ιω.Χαριατίδης - τ.Λαμπαδάριος της Μεγάλης Εκκλησίας.

Τις απογευματινές ώρες της χθες 6ης Σεπτεμβρίου 2019 και ευρισκόμενος μαζί με άλλους Ψάλτες στα γραφεία του Συνδέσμου Μουσικοφίλων, στα Χρυσοβέργεια του Πέραν της Κων/πολης, γιά αγιασμό και πρόβα της χορωδίας, πληροφορηθήκαμε όλοι από τον παριστάμενο Μέγα Αρχιδιάκονο της Μ.Ε κ.Θεόδωρο, τον πρό ολίγης ώρας επελθόντα θάνατο του τ.Αρχ. Λαμπαδαρίου της Μεγ. Εκκλησίας κυρ Ιωάννη Χαριατίδη. Κεκοίμηται ως λέων, πλήρης ημερών.

Το όλον ψαλτικό βιογραφικό του κυρ Γιάννη -όπως όλοι τον ξέραμε- είναι εύκολο να το βρεί κάποιος στο διαδίκτυο, καθώς και πολλές ηχογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις από την πολυετή δραστηριότητά του στα ψαλτικά πράγματα της Κ-πολης και ειδικά του Πανσέπτου Πατριαρχικού ναού. Επίσης θα γραφούν και θα ειπωθούν γι αυτόν διάφορα από άλλους που τον έζησαν και γνωρίζουν περισσότερα γι αυτόν, όταν ήταν σε πλήρη ψαλτική δραστηριότητα.

Εγώ με ιδιαίτερη ψυχική φόρτιση θα γράψω εδώ ολίγα πράγματα -ως μνημόσυνό του- και όπως εγώ τον έζησα. Στην Κων/πολη ήλθα την 28/7/2017 γιά μόνιμη εγκατάσταση και ψαλτική διακονία στην περιφέρεια Ψωμαθειών, Κοντοσκαλίου και Βλάγκας. Τον κυρ Γιάννη τον πρωτογνώρισα στις 3/8/2017 στο γηροκομείο του Μπαλουκλί -όπου πλέον γηροκομείτο, έχοντας παραιτηθεί από Λαμπαδάριος του Πατριαρχικού ναού. Είχα πάει εκεί -κατόπιν εντολής της Αρχιδιακονίας- να ψάλλω αριστερά στην Παράκληση που θα τελείτο στο εντός του γηροκομείου παρεκκλήσιο και στην οποία θα χοροστατούσε ο Πατριάρχης. Πράγματι πήγα, σε εντελώς άγνωστα γιά μένα τότε μέρη, χωρίς να γνωρίζω σχεδόν κανένα και με τρακ αφού πρώτη φορά θα έψαλλα παρουσία του Παναγιωτάτου. Ομως όλα ευτυχώς πήγαν καλά. Λόγω αδιαθεσίας του ο κυρ Γιάννης δεν προσήλθε στην Παράκληση και πήγα εγώ στο δωμάτιό του. Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά του. "Σας άκουσα -μου είπε-. Πάρα πολύ ωραία ψάλλατε". Κάθησα γιά λίγο κοντά του. Μού είπε κάποια γιά τα πολλά ψαλτικά της Πόλης που ήξερε, με εκείνο το έντονο Κπολίτικο γλωσσικό ιδίωμα. Γιά να μην τον κουράσω δεν κάθησα πολύ. Ομως μου είπε "να έρχεσαι, να τα λέμε. Θα γίνω καλά" Και όντως έτσι έγινε. 

Από τότε τακτικά πήγαινα και τον έβλεπα. Γνώρισα και τον επίσης ευγενέστατο γυιό του Δημήτρη, που κάθε μέρα του παραστεκόταν. Κάποιες φορές είχαμε πάει μαζί με τον νυν Αρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.Ε κ.Παναγιώτη Νεοχωρίτη -ο οποίος πολύ σεβόταν τον κυρ Γιάννη και πάντα  ζητούσε την ευχή του- αλλά και μέ άλλους φίλους Ψάλτες που ήθελαν να τον δούν. Αλλωστε το σπίτι που διαμένω είναι κοντά στο γηροκομείο. 

Μού είπε πολλά στίς συζητήσεις που κάναμε. Ειδικά όταν ήταν καλά και είχε καλή διάθεση θυμόταν απίστευτες ψαλτικές ιστορίες. Εζησε και είδε τόσους και τόσα. Από Αθηναγόρα, Ναυπλιώτη, Πρίγγο, Σόμπαση, Στανίτσα, Νικολαϊδη και τόσους άλλους. Εχω καταγράψει πάρα πολλά και εν πολλοίς άγνωστα ψαλτικά στοιχεία που μου εξιστόρησε και κάποια στιγμή θα τα κοινοποιήσω.
Αυτό που όμως έχει κατ' εμέ την κυριότερη σημασία και αξία, είναι η ταπεινότητα και η ευγένειά του. Δύο στοιχεία που αντιλαμβανόσουν αμέσως ότι τα διέθετε και τα οποία τα είχε ανέκαθεν όπως όλοι όσοι τον γνώρισαν, ομολογούν.

Ως επίλογο θα γράψω δύο λέξεις-συμβουλές που είπε στον Αρχοντα Πρωτοψάλτη σε μία από τις από κοινού συναντήσεις μας. Συμβουλές τις οποίες έλεγε και σε μένα, αλλά και τις οποίες τήρησε σε όλη του την ζωή. "Υπομονή και Αγάπη". Αυτός ήταν ο κυρ Γιάννης Χαριατίδης. Ενας από τους τελευταίους γνήσιους Ρωμιούς Κων/πολίτες. Ομολογώ ότι θα μου λείψει πολύ η παρέα του. Εκτός από τις φωτογραφίες, παραθέτω και ένα μικρό βιντεάκι από κάποια συνομιλία μας.
Καλο ταξίδι κυρ Γιάννη. Αιωνία η μνήμη Σου.