Πρωτόγνωρες και οδυνηρές καταστάσεις φέτος κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως. Υστερα από έναν παρατεταμένο και εξουθενωτικό καύσωνα, που δυστυχώς ακόμα συνεχίζεται, επακολούθησαν πυρκαγιές, καταστροφές σπιτιών και περιουσιών και άλλα δυσάρεστα γεγονότα. Ας τα πάρω ένα ένα. Κατ'αρχήν ένας συνεχής εξουθενωτικός και απρόσμενος καύσωνας άρχισε από τα τέλη Ιουλίου. Πρωτόγνωρες θερμοκρασίες ακόμη και στο πατρικό μου χωριουδάκι. Δεν μπορούσες ούτε τις νύχτες να νιώσεις λίγη δροσιά. Χωρίς κλιματισμό η ατμόσφαιρα ήταν ασφυκτική. 
Την εορτή της Μεταμορφώσεως που είναι στις 6 Αυγούστου, κλήθηκα να ψάλλω στο ομώνυμο παρεκκλήσιο που είναι στο Επισκοπείο της Μητροπόλεως Μάνης, το οποίο είχε κτίσει και εγκαινιάσει ο παλαιόθεν Μητροπολίτης Γυθείου και Οιτύλου (τότε) Σωτήριος, τον οποίο είχα γνωρίσει όντας παιδί μαθητής όταν ενθρονίστηκε, αλλά και μετά όταν που και πού ερχόταν στο σπίτι μας στην Καρέα. Από βραδύς και με αφόρητη ζέστη έψαλλα στον Εσπερινό. Χοροστάτησε ο νυν Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος. Μετά γύρισα στην Καρέα.
Κατά τις μία την νύχτα αντικρύσαμε όλοι μία φοβερή λαμπούδα, πίσω από το βουνό, όπου είναι τα χωριά Πάνιστα, Σκαμνάκι, Καρβελάς κ.α -τα οποία καιγόντουσαν-. Ακουγόταν και ένας φοβερός παράξενος και τρομακτικός ήχος. Ηλθαν από Αστυνομία και Πυροσβεστική και μας έδιωξαν απ το χωριό γιά λόγους προστασίας. Κανένας δεν πίστεψε ότι η φωτιά θα περνούσε το τεράστιο βουνό και θα ερχόταν Καρέα. Αλλά υπακούσαμε στις εντολές των κρατικών αρχών. Πήγα Σπάρτη.
Την άλλη μέρα το πρωί επανήλθα στο Γύθειο. Εψαλλα την εορτή όπου λειτούργησε ο ίδιος Μητροπολίτης. Μετά την λειτουργία η ατμόσφαιρα στο Γύθειο ήταν αποπνικτική από τους καπνούς των πυρκαγιών που έκαιγαν όλη νύχτα πέριξ του Γυθείου. Επικοινώνησα με Καρέα και με ενημέρωσαν ότι δεν είχε κινδυνεύσει η Καρέα. Ομως ένα προαίσθημα με έκανε να νιώθω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Και ξαναγύρισα Σπάρτη. Από το απόγευμα της ίδιας μέρας επαληθεύτηκε δυστυχώς αυτό το άσχημο προαίσθημα. Κατ' αρχήν εκκενώσανε οι αρχές το Γύθειο. Κάτι πρωτόγνωρό και δύσκολο. Αδειάσαν τουριστικά θέρετρα, σπίτια, ξενοδοχεία τα πάντα. Οι φωτιές είχαν πλησιάσει επικίνδυνα την πόλη και ο μόνος δρόμος διαφυγής ήταν πρός Σκάλα. Τελικά αργά το βράδυ επετράπει να ξαναγυρίσουν οι κάτοικοι στο Γύθειο, αφού είχε εκλείψει ο κίνδυνος γιά την πόλη.
Η Καρέα όμως δυστυχώς δεν γλύτωσε. Οτι κακό δεν κατάφερε να κάνει η φωτιά της προηγούμενης μέρας, το έκανε την επόμενη. Κατέβηκε από το τεράστιο βουνό ένας καταστροφικός και τρομακτικός φλεγόμενος ανεμοστρόβιλος και κατέκαυσε κάθε τι που βρήκε στο δρόμο του. Σώθηκαν μόνο τα σπίτια ύστερα από υπεράνθρωπες προσπάθειες μερικών κατοίκων εθελοντών του χωριού, ευτυχώς και ο αγέρωχος πλάτανος της πλατείας.
Κάποια σπίτια ακατοίκητα -όπως του νονού μου, που τόσες αναμνήσεις έχω απ αυτό- κατακάηκαν. Πήγα την άλλη μέρα. Το θέαμα θλιβερό, μαύρο, αποκρουστικό, απερίγραπτο. Ποτέ άλλοτε -παρά τις πολλές πυρκαγιές που έχει βιώσει η Καρέα- δεν έγινε τέτοια καταστροφή. Και το ακόμη τραγικότερο είναι πώς το χειμώνα με τις έντονες βροχές όλες οι τεράστιες πέτρες του βουνού θα κατρακυλήσουν προς το χωριό. Δυστυχώς η Καρέα δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Εστω και να πρασινίσει το βουνό από χορτάρι, η χλωρίδα της δεν θα ξαναεπανέλθει, τουλάχιστον γιά τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Δεν θέλω να κάνω κρίσεις η καταλογισμούς ευθυνών κλπ. Απλά όντας από παιδάκι μεγαλωμένος σε αυτό το φτωχό άσημο και κακοτράχαλο χωριουδάκι, με κυριεύει ένα σφίξιμο στην καρδιά και μία απογοήτευση. Αν δεν με συνέδεαν τόσες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, το πατρικό μου σπίτι έτσι όπως το συντήρησα -κι ας είναι κουτσουρεμένο και χωρίς την αρχική του οντότητα από τα κακόγουστα αδελφοχωρίσματα- και οι τάφοι των γονιών μου, δεν θα ήθελα να ξαναγυρίσω ποτέ.
Δεν είναι -και φοβάμαι δεν θα ξαναγίνει- η Καρέα που εγώ έχω βιώσει και ζήσει. Ακόμη και σήμερα που τα γράφω όλα αυτά με πολύ κακή διάθεση, το χωριό δεν έχει ρεύμα. Φανταστείτε από τις 5 Αυγούστου και σήμερα είναι 12 Αυγούστου. Ενα ακόμη καλοκαίρι χάθηκε στους καπνούς και στα αποκαϊδια, στην μαυρίλα και στην απογοήτευση.Τέλος πάντων, εκτός των φωτό που ανήρτησα, παραθέτω και ένα βίντεο. Ετσι γιά να υπάρχει και να θυμίζει την πυρκαγιά και την τρομακτική λαμπούδα που μας ξεσπίτωσε και μας μαύρισε την ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου