Καλοκαίρι 2025 - Προς αναχώρηση

Εχοντας περατώσει κάποιες απαραίτητες εργασίες στο πατρικό μου σπίτι της Καρέας -που παρεχώρησα από ετών (ως έδει) και τώρα βέβαια ανήκει εξ ολοκλήρου στον πρωτότοκο υιό μου Γιάννη που φέρει και το όνομα τού αειμνήστου πατέρα μου παπαΓιάννη-,  είμαι προς αναχώρηση. Το σπιτάκι έτοιμο πλέον περιμένει εναλλάξ τα παιδιά μου.

Αναχώρηση βέβαια γιά την μόνιμη κατοικία μου στην περιοχή Μονεμβασιάς, με κοντά την θάλασσα για πολλά μπάνια σε οργανωμένες παραλίες και με πολλές καλοκαιρινές εκδηλώσεις. Εχω βέβαια από αυτή την εβδομάδα και πολλές ψαλτικές υποχρεώσεις αφού με έχουν κλείσει σε πολλές πανηγύρεις ιερών ναών και στην Λακωνία και στην Αττική. 

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να ξεπεράσεις την απόλυτη πλήξη και ερημιά της Καρέας. Εφυγε και το αδελφάκι μου ο Ηλίας γιά διακοπές που κάπως σπάζαμε την μοναξιά μας, είτε στο σπίτι του, είτε σε καφέ. Αντέχεις μερικές μέρες και αν κάνεις δουλειές. Διαφορετικά σε πιάνει μελαγχολική τάση φυγής.

Για μπάνιο πρέπει να πάς ή στην Τσίπα -που την θεωρώ ακατάλληλη, αφού σπάνια την βρίσκεις με ήρεμα νερά και χωρίς λαλούδες- ή στο Βαθύ που πέφτει αρκετά μακριά από την Καρέα. Εαν θες ένα καφέ απογευματινό πρέπει να πάς η Αρεόπολη -την οποία απεχθάνομαι και απορώ τι της βρίσκουν πολλοί που πάνε εκεί-, ή στο πανέμορφο και λατρεμένο Γύθειο, που πέφτει όμως κι αυτό πιό μακριά. 

Τελικά το μόνο θετικό της Καρέας είναι η δροσιά του πλάτανου και η νυκτερινή δροσούλα όταν έχουμε καύσωνα, όπου μπορείς το βράδυ να κοιμηθείς χωρίς κλιματιστικό. Αυτό δεν αναιρεί βέβαια ότι την αγαπώ την Καρέα ένεκα καταγωγής και αναμνήσεων. Αλλο όμως αυτό και άλλο η ωραιοποίηση χωρίς ρεαλιστική ματιά. Κλείνοντας γιά φέτος, παραθέτω και τρία βιντεάκια. Το ένα με την σχεδόν πάντα φουρτουνιασμένη θάλασσα στον όρμο της Τσίπας. Το άλλο νύχτα στην Καρέα ακούγοντας τριζόνια και μακρινά ουρλιαχτά από τσακάλια, που σε νανουρίζουν αμφότερα χωρίς να ενοχλούν, όπως κάτι κοπρόσκυλα που έχουν μερικοί στα μπαλκόνια -ειδικά στις πόλεις- και ενοχλούν γαυγίζοντας ασταμάτητα. Το τρίτο με λίγο χθεσινό απογευματινό Γυθειάκι. Αυτά και του χρόνου...