Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Μία αρχοντική προσωπικότητα.

Ενας λίαν αγαπητός μου φίλος, πολύ νεώτερος από εμένα, σε συζήτηση που είχαμε πρόσφατα γιά την Κων/πολη, γιά τον Πατριάρχη, γιά την Ψαλτική και γενικά γιά διάφορα περί της Πόλης παρεμφερή, μού είπε το εξής: "Μετά από χρόνια, όταν όλοι μας θα έχουμε απέλθει, θα λένε πολλοί <<Τυχεροί ήταν όσοι έζησαν στην εποχή της Πατριαρχίας του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, και ακόμη πιό τυχεροί όσοι τον γνώρισαν από κοντά ή τον υπηρέτησαν είτε ως κληρικοί είτε ως Ψάλτες ή όπως αλλιώς>>.  Αυτή την ρήση του φίλου μου την καλοσκέφτηκα αργότερα. Και συμπέρανα με απόλυτη βεβαιότητα ότι είχε δίκιο.

Δεν θα αναφερθώ εγώ εδώ στην προσωπικότητα και στην εν γένει δράση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Και γιατί δεν έχω τις κατάλληλες γνώσεις και δυνάμεις, αλλά και γιατί το έχουν πράξει διαχρονικά πολλοί, είτε ως βιογράφοι του, είτε με ντοκυμανταίρ, είτε με ανάλογες εκδηλώσεις και στην Πόλη και στην Ελλάδα και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Εγώ εδώ θέλω να γράψω δύο λόγια καρδιακά γιά τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο μέσα από την δική μου οπτική και όπως εγώ είχα την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσω. 

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει δύο όψεις. Η μία όψη είναι αυτή που όλοι βλέπουμε όταν χοροστατεί ή λειτουργεί. Πάντα όρθιος, πάντα αγέρωχος, επιβλητικός, ακούραστος. Τηρεί με απόλυτη ακρίβεια τους τύπους και τις κινήσεις -όπως από αιώνων τηρούν οι Πατριάρχες- και όπως τα διδάχθηκε και στην τροφό του σχολή την Θεολογική της Χάλκης και όπως τα είδε εφαρμοζόμενα από τους προκατόχους του.

Η άλλη όψη είναι η ανθρώπινη. Αυτή την όψη την βλέπεις όταν συναναστραφείς έστω και γιά λίγο μαζί του. Είναι λίαν κοινωνικός, άνετος και ζεστός συνομιλητής, πολύ εγκάρδιος και βέβαια με απίστευτες γνώσεις γιά κάθε σχεδόν θέμα. Σε κερδίζει με την απλότητά του. Και βέβαια έχει και αυτό που είχαν όλοι οι παλαιοί Κων/πολίτες. Τον κοσμοπολιτισμό.

Νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που στα πέντε χρόνια παραμονής μου στην Πόλη, τον συνάντησα πολλές φορές, όταν ερχόταν και χοροστατούσε τακτικά σε πανηγύρεις των δέκα ναών της περιφέρειας Υψωμαθείων, Βλάγκας και Κοντοσκαλίου, στους οποίους ήμουν Πρωτοψάλτης. Πάντα μετά την ακολουθία, σε διπλανές των ναών αίθουσες, γινόταν μία μικρή δεξίωση. Εκεί καθόταν και μας χαιρετούσε όλους, συζητούσε μαζί μας και πολλές φορές ρωτούσε και ενδιαφερόταν γιά διάφορα θέματα ή προβλήματα των όσων έχουν απομείνει Ρωμηών.

Βρέθηκα κοντά του σε πολλές μεταβάσεις του στην ενδοχώρα της Μ.Ασίας. Και οι ωραίες αναμνήσεις μου και φωτογραφίες μαζί του είναι πολλές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φορά σε ένα μεγάλο πρώην Ρωμέϊκο χωριό κοντά στην Μηχανιώνα που πήγαμε όλοι μαζί του ερχόμενοι από την Αρτάκη. Ζήτησε να πάμε στην ερειπωμένη εκκλησία.  Πάντα όταν πήγαινε σε πρώην Ρωμέϊκα χωριά έμπαινε στις ερειπωμένες εκκλησιές ακολουθούμενος και από τους ντόπιους Τούρκους κατοίκους και όλα τα πολλά παιδιά τους που τα ασήμωνε όλα και ρώταγε τι μνήμη Αγίου ήταν ο ερειπωμένος ναός. Οταν του έλεγαν έψαλλε το κατάλληλο απολυτίκιο. 

Σε αυτό λοιπόν το χωριό ο ερειπωμένος ναός ήταν στην μνήμη του Προδρόμου. Ημουν δίπλα του. Μου λέει " Ψάλε μας μουσικολογιώτατε το απολυτίκιό του". Ηταν το "Μνήμη δικαίου μετ' εγκωμίων...". Ενα μεγάλο και δυσκολομνημόνευτο απολυτίκιο. Με έπιασε κρύος ιδρώτας μήπως χάσω τα λόγια. Ευτυχώς το τελείωσα όλο σωστά.

Θα κλείσω αυτήν την καρδιακή ανάρτηση γράφοντας λίγα σχετικά γιά το οφίκκιο του Αρχοντος Μαϊστορος της Μεγ. Εκκλησίας που μου απένειμε. Στις 8-7-2022, εορτή της Αγίας Κυριακής, εορτάζει ο ομώνυμος μεγάλος και περικαλλής ναός στο Κοντοσκάλι. Πάντα κάθε χρόνο προσέρχεται με όλη την συνοδεία του ο Πατριάρχης. Ηλθε και την παραπάνω ημερομηνία. Ελειπε ο Πρωτοψάλτης. Ψάλαμε δεξιά ο Α' Δομέστικος και εγώ. Καθόμουν σχεδόν δίπλα του. Εκεί σε όλους τους ναούς της Πόλης, τα ψαλτήρια είναι στην πρέπουσα θέση και όχι όπως εδώ στην Ελλάδα, που είναι σχεδόν σε όλες τις εκκλησίες παραπεταμένα στούς πλαϊνούς τοίχους και προς εξαφάνιση. Εψαλλα τα περισσότερα και τον Απόστολο. 

Μετά την ακολουθία στην αίθουσα, κάλεσε τον Αρχιερατικό επίτροπο της περιφέρειας Μητροπολίτη Σηλυβρίας κ.Μάξιμο και του είπε "Ενημερώστε τον κ.Τζανάκο ότι στις 11 Σεπτεμβρίου στο Φανάρι θα τον χειροθετήσω. Οπερ και εγένετο. Και είναι ιδιαίτερη η τιμή διότι είμαι από τους ελάχιστους οφικκιάλιους Ψάλτες που χειροθετήθηκα από τόν ίδιο τον Πατριάρχη, στο Φανάρι και με Ψάλτη τον Αρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγ. Εκκλησίας. Τα υπόλοιπα περί της χειροθεσίας μου είναι γνωστά στην ανάρτηση μου Ε Δ Ω.  

Απεχώρησα από την Κων/πολη το 2024 ένεκα οικογενειακών λόγων. Είχα όμως την ευκαιρία και τιμή να ψάλλω κατά την Πατριαρχική λειτουργία  στις 26/11/2024, εορτή του Αγίου Νίκωνος στην Σπάρτη, που προσήλθε και λάμπρυνε με την παρουσία του και την πανήγυρη και την πόλη. Και ένιωσα ότι μας μετέφερε την μοναδική Κων/πολίτικη αύρα της Μεγάλης Εκκλησίας, του Φαναρίου και την δική του ευλογία και αρχοντιά. Σχετική ανάρτηση Ε Δ Ω. 

Εν κατακλείδι και επανερχόμενος στην σκέψη του φίλου μου που αναφέρω στην αρχή, νιώθω και τυχερός και προνομιούχος που και έζησα και ζώ αυτήν την εποχή του Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Και του εύχομαι να είναι γιά πολλά χρόνια ακόμη έτσι, όπως τον ξέρουμε. Ακμαίος και αγέρωχος. Παραθέτω ως ενθύμιον ένα μικρό βιντεάκι με το Πολυχρόνιο που έψαλλε ο Αρχων Πρωτοψάλτης και ο Α' Δομέστικος στο τέλος της ακολουθίας της χειροθεσίας μου. Αλήθεια τι ιδιαίτερα τιμητικό και συγκινητικό, στο τέλος του Πολυχρονίου του, να ακούς τον πρώτο της Ορθοδοξίας να σου λέει " Να μας ζήσετε".