Εκδοση (ηλεκτρονικά) πλήρους Μουσικού Τριωδίου.

Μέσω του ΟΦΕΛΠ κοινοποίησα την ιστοδιεύθυνση από την οποία κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να κατεβάσει ένα πλήρες μουσικό Τριώδιο πού έφτιαξα με ηλεκτρονική μορφή και να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει,είτε γιά εκτύπωση ως βιβλίο είτε στον υπολογιστή του είτε στο τάμπλετ του.Η ιστοδιεύθυνση είναι η εξής:
http://lampadariospetros.blogspot.gr/2015/01/blog-post_30.html
Αυτό πού έχει μεγάλη σημασία είναι το ότι το εν λόγω βιβλίο είναι απόλυτα κλασικό χωρίς κατά το δοκούν παρεμβάσεις και αυθαίρετες διασκευές και σε μεταφέρει στα καθάρια νάματα των αυθεντικών εκδόσεων της κλασικής ψαλτικής τέχνης.Επίσης είναι πλήρες και καλύπτει όλες τις μουσικές ανάγκες κάθε αναλογίου.
Κοινοποιώ παρακάτω ένα κείμενο πού τέθηκε ως "ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ" στο βιβλίο τού καλού φίλου και μαθητού μου Ευάγγελου Θεοδώρου Λαμπαδαρίου, ο οποίος με το έμφυτο ποιητικό συγγραφικό ταλέντο του καλύπτει υπέροχα μέσα σε λίγες γραμμές την βασική ενημέρωση κάθε αναγνώστη αλλά και εισάγει περίτεχνα στο πνεύμα του Τριωδίου.Ευάγγελε σε ευχαριστώ.Καλό Τριώδιο σε όλους.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 

         «Του Φαρισαίου την μεγάλαυχον φωνήν, πιστοί μισήσαντες· του δε Τελώνου την ευκατάνυκτον ευχήν ζηλώσαντες, μη τα υψηλά φρονώμεν, αλλ’ εαυτούς ταπεινούντες…».

         Ανθολογώντας στον λουλουδόκηπο των κλασσικών μουσικών συνθέσεων, ιχνεύει εύκολα ο κάθε μουσικόφιλος την αγωνία των παλαιών συνθετών της πατρώας εκκλησιαστικής μας μουσικής να μετέχουν εντέχνως στην κοπιώδη εκείνη κατάβαση που οδηγεί στην υψοποιό ταπείνωση. Η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν είναι απλά ημέρες σημαδεμένες στο ετήσιο διάβα του χρόνου. Είναι γεγονός βιωματικό που αποκτά νόημα μονάχα όταν η μετοχή σε αυτό γίνεται με δόσιμο ολοκληρωτικό από τον πρώτο πρώτο στίχο «μη προσευξώμεθα φαρισαϊκώς αδελφοί», μέχρι τον Γολγοθά.

         Στην αναζήτηση αυτού του βιώματος ο ιδρυτής του Ο.Φ.Ε.Λ.Π. και χοράρχης του Μουσικού Συνδέσμου Λακωνίας «Πέτρος ο Πελοποννήσιος», Πρωτοψάλτης κ. Τζανάκος Παναγιώτης, επιμελήθηκε με κόπο πολύ και προσφέρει ψηφιακά σε όλους τους φιλόμουσους ένα Μουσικό Τριώδιο «κατά το ύφος της Μεγάλης Εκκλησίας», συλλέγοντας εις εν τα μαθήματα των μεγάλων διδασκάλων της πατριαρχικής μουσικής παραδόσεως του 18^ου και 19^ου αιώνα.

         Στις ημέρες μας η διάδοση των κλασσικών μελών με τη βοήθεια του διαδικτύου, οδήγησε αρκετούς στη στροφή προς το αρχαίον μουσικό  κάλλος, αναζητώντας μέσα από αυτό την γνήσια ασκητική πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κι όσο ανάγκη είναι να γνωρίσει ο σύγχρονος κόσμος την ουσιώδη διαφορά της νηστείας από την αποχή βρωμάτων, εξίσου σημαντικό είναι η κατανόηση της διαφοράς των κλασσικών μουσικών συνθέσεων από την συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων. Όχι γιατί στις ημέρες μας δεν υπάρχουν ικανοί συνθέτες, κάθε άλλο. Η διαφορά έγκειται στην αισθητική, στο πως δηλαδή υπηρετεί κανείς τις διάφορες λειτουργικές ανάγκες της εκκλησίας μας. Και θαρρώ, αποφεύγοντας ρομαντικές αφηγήσεις και συναισθηματισμούς της στιγμής, πως οι παλαιοί συνθέτες υπηρετούν ακριβέστατα τον ποιητικό λόγο που περιγράφει το «πόσα δύνανται τα δάκρυα».

         Τα Δοξαστικά που περιέχονται στο παρόν πόνημα είναι όλα του Διδασκάλου κυρ Πέτρου του Λαμπαδαρίου και προέρχονται από το Δοξαστάριο που εξήγησε και εξέδωσε μουσικά ο Γ.Βιολάκης, εκδόσεως 1899. Τα στιχηρά ιδιόμελα είναι του Μανουήλ Πρωτοψάλτου (ο οποίος μελοποίησε μόνον ότι δεν υπέγραψε ο ανυπέρβλητος Διδάσκαλος Πέτρος) από το Ιδιομελάριο που εξήγησε και εξέδωσε ο Χουρμούζιος το 1831. Τα μέλη πού προστέθηκαν ως συμπληρωματικά και βοηθητικά, τα μεν Αναστάσιμα (Κατανυκτικά και μαρτυρικά ήχων κ.λ.π.) είναι από το Αναστασιματάριο της Μουσικής Βιβλιοθήκης εκδόσεως 1899, τα δε υπόλοιπα (Προκείμενα, αργά ιδιόμελα κ.λ.π.) από την τετράτομη Πανδέκτη εκδόσεως 1850. Να σημειωθεί πως δεν συμπεριλήφθηκαν προσόμοια - εκτός ελαχίστων σπανίων – καθώς ακολουθήθηκε η παλαιά γραμμή πού απαιτεί την από στήθους γνώση τους. Τα μέλη του Ακαθίστου Ύμνου, παρ’ ότι ανήκει στο Τριώδιο, θα παρουσιαστούν σε άλλη έκδοση μεμονωμένα και θα ακολουθεί ασφαλώς η ίδια πρακτική.

         Άπαντα τα αναφερθέντα βιβλία είναι εγκεκριμένα ή και έχουν εκδοθεί από την Μεγάλη τού Χριστού Εκκλησία κατά το ύφος της. Το ύφος εκείνο που διεφύλαξε και το ήθος άτρωτο και την συνέχιση της παραδόσεως απαρασάλευτη. Ο πονήσας επέλεξε να επεξεργασθεί ψηφιακά τις σκαναρισμένες από τα πρωτότυπα εικόνες παρά να ξαναγράψει εκ νέου τις μελωδίες σε ηλεκτρονική γραφή, μόνο και μόνο (παρά τις όποιες τεχνικές ατέλειες) για να φανεί ο κόπος του παλαιού εκείνου τυπογράφου πού πάλευε με τα μουσικά στοιχεία και τα μελάνια να τυπώσει σε χαρτί τις μελωδίες των συνθετών. Ίσως έτσι, με μια δόση ρομαντισμού, να κρατήσουμε μέσα στον ψηφιακό κόσμο που ζούμε τη μυρωδιά του  τυπογραφείου, εκείνου του κρυμμένου σε κάποιο λιθόστρωτο στενό της βασιλεύουσας.

         Αντί επιλόγου παραθέτουμε ως ευχή στον κοπιάσαντα, τον επίλογο του  Π.Γ. Κηλτζανίδη στην υπ’ αυτού έκδοση του Δοξασταρίου, Τριωδίου και Πεντηκοσταρίου το 1882. «Δέομαι δε του Πανοικτίρμονος να στηρίξη ολίγον έτι χρόνον τον γηραλέον τούτον βίον μου, έως ου ιδώ την μουσικήν ημών εν εκείνη τη αρχαιοπρεπεί βαθμίδι, εις ην πας δαήμον και εχέφρον εύχεται αύτη να υψωθεί αύθις».

Σπάρτη, 29 Ιανουαρίου 2015

Θεοδώρου Ευάγγελος, Λαμπαδάριος

                   Πρόεδρος Μουσικού Συνδέσμου Λακωνίας «Πέτρος ο Πελοποννήσιος