Είχα κληθεί εδώ και καιρό να ψάλλω στο Ακρωτήρι και συγκεκριμένα στον ναό τού Αγίου Επιφανίου [310-403μ.χ] πού ήταν Επίσκοπος Κωνστάντιας Κύπρου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και πού εορτάζεται η μνήμη του την 12η Μαϊου.
Με είχε καλέσει από καιρό ο πατρογονικά ιδιοκτήτης τού ναού παλαιόθεν φίλος και συνάδελφος Μάρκος Αλεφραγκής. Ενας γέννημα θρέμμα Σαντορινιός, υπερδραστήριος γιά το καλό τού τόπου του, ερασιτέχνης τού ψαρέματος όπου μετά την συνταξιοδότησή του τον περισσότερο χρόνο του τον περνά στο αγαπημένο του νησί.
Εχει επιμεληθεί τον πανέμορφο ναό πού είναι μέσα στον αυλόγυρο τού σπιτιού του, έφτιαξε το καμπαναριό τον εξωτερικό χώρο και πολλά άλλα και κάθε χρόνο ο ίδιος και όλη η οικογένειά του παιδιά αδέλφια ξαδέλφια κλπ μοχθούν και γίνεται μία ωραία πανήγυρις τόσο από Θρησκευτικής όπως και από πολιτιστικής άποψης.
Εψαλλα λοιπόν (ευτυχώς ιαθείς ...στο τσάκ από μία άσχημη φαρυγγίτιδα) μαζί και με δύο ιντερνετικούς φίλους, πού δεν περίμενα να τούς συναντήσω εκεί.
Τον φίλο εξαίρετο μουσικό και μέλος τού ΟΦΕΛΠ Νίκο Ταπραντζή Πρωτοψάλτη τού προσκυνήματος στην αρχαία Κόρινθο και τον φίλο Βασίλη από το Μεσολόγγι όπου τα τελευταία χρόνια ψάλλει εκεί στο Ακρωτήρι.
Χοροστάτησε και λειτούργησε ο επιχώριος Επίσκοπος Μητροπολίτης Θήρας κ. Επιφάνιος και κατά τον εσπερινό και κατά την κύρια ημέρα, πού εόρταζε κιόλας. Πρόκειται γιά έναν γλυκύτατο άνθρωπο,πράο ταπεινό και μουσικά μερακλή. Μάλιστα το πρωϊ ώρα [7] είχε ήδη πάει στον Ναό και προσκόμιζε,χωρίς πολλά ..εις πολλά και χωρίς άγχος. Ψάλλαμε άνετα κλασικά μέλη και γενικά το φχαριστηθήκαμε.
Επακολούθησε και μία μικρή λιτανεία με φόντο όλη την Καλντέρα και το απέραντο πελαγος.
Η οικογένεια τού φίλου μου κάθε χρόνο επιμελείται και τα μετά τον Εσπερινό και την Θ.Λειτουργία.
Γιά τον λόγο αυτό βράζουν από βραδύς με το δικό τους παραδοσιακό τρόπο την περίφημη φάβα Σαντορίνης.
Φαγητό προσφέρεται σε όλους τούς προσερχομένους με φάβα, σαρδέλες, ένα επίσης απίθανο Αμοργιανό τυρί και άφθονο κόκκινο γνήσιο κρασί δικό τους πού είναι αδύνατο να περιγραφεί η γεύση του.....
Και βέβαια βιολί λαούτο και χορός από τα παιδιά τού πολιτιστικού καί όλους τούς ντόπιους.
Η όλη ψαλτική εξόρμηση των τριών ημερών δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς άφθονο ψάρι κάθε μεσημέρι σε παραδοσιακή ταβέρνα ιδιοκτησία και αυτή της οικογένειας στην παραλία τού Ακρωτηριού.
Ασφαλώς και τα βράδια στην εντυπωσιακή και μαγευτική Σαντορίνη είναι εντυπωσιακά, με την θέα πού σού κόβει την ανάσα στα Φηρά, με τα πλημυρισμένα από κόσμο και τέτοια εποχή και γεμάτα μαγαζιά καί φινέτσα στενά. Βέβαια Ελληνες συναντάς με το σταγονόμετρο. Αμέτρητοι Κινέζοι, Αραβες, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι. Μιλάμε γιά έκρηξη τού τουρισμού εκεί. Αλλά γιά το τουριστικό και κοινωνικό πρόσωπο τής Σαντορίνης θα γράψω κάποια άλλη μέρα.
Το θεωρώ απαραίτητο να ευχαριστήσω τον φίλο μου Μάρκο γιά την πρόσκλησή του και την υπέροχη απλόχερη και τόσο ζεστή φιλοξενία του. Και από ότι .....βλέπω αν θέλει ο Θεός και αντέχω, κάθε χρόνο θα ....αρμενίζω προς τα εκει.
Υ.Γ-Δεν παραθέτω κάποιο ηχητικό γιατί ήταν λίγο στενός ο χώρος γιά ηχογραφήσεις κλπ κλπ. Ομως θα επανέλθω από ένα άλλο ψαλτικό οδοιπορικό την επομένη ημέρα στον Προφήτη Ηλία στην κορυφή της Σαντορίνης,όπου σε ένα υπέροχο Μοναστήρι με θέα όλο το Αιγαίο ίσαμε την Κρήτη, ψάλλαμε πρωί-πρωί πάλι με τον φίλο Νίκο απαλά και λιτά. Και είπαμε Πέτρο.
Ες αύριον λοιπόν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου