Θρασ.Στανίτσας-Παναγ.Τζανάκος Εξαποστειλάρια Παρακλήσεων

Κάθε χρόνο αυτήν την ευφρόσυνο περίοδο τού 15γουστου είναι αδύνατον να μην θυμηθώ τις Παρακλήσεις πού έψαλα μαζί με τον αείμνηστο Δάσκαλο κυρ Θρασύβουλο Στανίτσα.
Ο Δάσκαλος (έτσι εγώ τον ήξερα και τον προσφωνούσα) τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια πρίν πεθάνει, παραθέριζε οικογενειακά κάθε χρόνο από Ιούνιο έως και αρχές Σ/μβρίου στην Νέα Μάκρη σε ένα πολύ ωραίο συγκρότημα θερινών κατοικιών δίπλα στην θάλασσα.Εκεί πήγαινα πολλές φορές και τον συναντούσα τα βραδάκια (αφού πρώτα τού τηλεφωνούσα και με περίμενε), όπου πάντα η κ.Αλεξάνδρα με χαμόγελο είχε έτοιμο καρπούζι και παγωτά. Αρχίζαμε το κουβεντολόϊ από Ψαλτικά έως Κ-Πολίτικα και μάς έπαιρνε αργά βράδυ. Συνήθως πήγαινα μαζί με έναν κοινό μας φίλο ρέκτη  ψαλτικών ηχογραφήσεων και φιλακόλουθο τον Σταύρο τον Κων/δη αφού και αυτός είχε εξοχικό εκεί κοντά στο Μάτι.
Τότε είχα ένα μεταχειρισμένο αυτ/το σκαραβαίο.Μού ζητούσε κάποιες μετακινήσεις ή βόλτα προς Λίμνη Μαραθώνα και αλλού.Θυμάμαι μιά φορά μού ζήτησε και τον πήγα στην Αγία Μαρίνα Εκάλης,στον εσπερινό τής πανηγύρεώς της (16 Ιουλίου),όπου είχαν καλέσει και έψαλλε ο Γεώργιος Σύρκας και ήθελε να τον ακούσει.
Κάθε χρόνο -και έχοντας παραιτηθεί από Ψάλτης- είχα καταλάβει ότι ήθελε να ψάλλει σε κάποια παράκληση. Ετσι ο φίλος Σταύρος κανόνιζε και πηγαίναμε σε μία νεόκτιστη τότε εκκλησία εκεί στο Μάτι,πού εορτάζει στην Κοίμηση της Θτκου.Είναι πολύ εντυπωσιακή εκκλησία και τότε εφημέριος ήταν ένας ιδιαίτερα σεμνός και ταπεινός Ιερομόναχος,όπου μας δεχόταν με χαρά.Μάλιστα καλιεργούσε πίσω από το ναό σε ένα κήπο ωραιότατες ντομάτες και μάς έδινε από μία σακκούλα.Αυτό ο Δάσκαλος τό είχε κάθε χρόνο ως ατάκα.Πάμε να ψάλλουμε γιά τις ντομάτες έλεγε.
Γιά μένα 30άρης νέος Ψάλτης δίπλα στον  Στανίτσα ήταν κάθε φορά μιά δοκιμασία.Αλλά και μία διδαχή. Σχεδόν συνέψαλλα και στα δικά του γιατί ήταν πλέον μεγάλος,αλλά πάντα πρόσεχε πώς θα ψάλλω και τα αριστερά και με καθοδηγούσε γιά τονικότητες χρόνους κλπ.
Μία από τις παρακλήσεις πού ψάλλαμε την ηχογράφησε ο φίλος Σταύρος με μηχάνημα τής τότε εποχής.Ητανε 11-8-1985.Από αυτή λοιπόν παραθέτω τα Εξαποστειλάρια πού τα ψάλλαμε εναλλάξ σε αργό μέλος και όπως εκείνος τα ήθελε. Στα δικά του τον βοηθώ.Και στα δικά μου με ισοκρατεί. Στο τέλος τού ηχητικού ακούγεται ο ιερεύς πού μας ευχαριστεί ονομαστικά.
Αξέχαστες ψαλτικές εμπειρίες.Αλησμόνητος ο Δάσκαλος.