Θεοφάνεια.Μεγάλη γιορτή αλλά και με πολλά . . . .παρατράγουδα.

   Μεγάλη και παλαιότατη η εορτή των Θεοφανείων γιά την Ορθοδοξία.Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ίσως και με ευθύνη της Εκκλησίας,έχει γίνει λίγο φολκλόρ,με ρίψη του Σταυρού σε απίθανα σημεία και παραλίες,με βουτυχτάδες που καμία σχέση δεν έχουν με την εορτή και το νόημά της,με τους ρεκλαμαδόρους επισήμους να φιγουράρουν στην προκυμαία γιά λίγη ώρα προκειμένου να τους τραβήξει η κάμερα κλπ.
   Γιά μας τα Μανιατάκια τα Θεοφάνεια ήταν η γιορτή που μας είχαν πεί οι μανάδες μας και οι παλαιοί,ότι φεύγουν πλέον οι καλικατζαρέοι.Και αναθαρέβαμε......
  

Προχθές έκανα μία βόλτα στην παραλία της Τσίπας,με χειμωνιάτικο μοτίβο,φουσκοθαλασσιά και κρύο πολύ.

 Ομως ήταν σαν Ιορδάνειο Νάμα...Σε αυτά τα ευτυχώς ακόμα άγρια και μη "αξιοποιηθέντα" Μανιάτικα τοπία.

Στη δε ταβέρνα του φίλου μου του Νίκου του Κου-Μου,δίπλα στο τζάκι με τα κούτσουρα ελιάς,με τα άγρια χόρτα ( τα πεντανόστιμα καβουράκια) με μπόλικο φρέσκο πικρό λάδι Οιτύλου και αλάτι Χοτάσιας, καρβουδισμένο ψωμί και μεγάλη ποικιλία αφρόψαρων Κότρωνα,ένοιωθες την άλλη Ελλάδα,την γνήσια.
Εκτός από τις φωτογραφίες,παραθέτω και ένα ψαλτικό κομμάτι σε ηχητικό,αφού τα Θεοφάνεια έχουν ωραιότατους ύμνους και περίτεχνες μελοποιήσεις.Είναι το Δοξαστικό των αίνων "Νάματα Ιορδάνεια...." στην απλή και λιτή σύνθεση του Λακεδαιμόνιου μελοποιού Πέτρου [1740-1778], που έψαλλα στη Μητρόπολη Σπάρτης.
   Και του χρόνου.