Μεγάλη Παρασκευή.Μέρα φορτωμένη με αναμνήσεις επιταφίων....

Καμία άλλη μέρα ή σκόλη ή επέτειο,δεν μου έρχονται τόσες μνήμες,όσο την Μεγάλη Παρασκευή.Και δεν ξέρω να προσδιορίσω τόν λόγο.Ομως οι μνήμες αυτές και πιό έντονες από άλλες είναι,αλλά και πιό γλυκιές.
    Ανακατεύω στο μνημονικό μου,τον μακαρίτη τον παπαΓιάννη τον πατέρα μου,που ξεκίναγε πάντα αυτός τα εγκώμια σε όλα τα χωριά που έκανε επιτάφιους,είτε ήταν στην κάτου Καρέα ή στην Καρέα.Η αργότερα και λίγο πριν πάρει σύνταξη,στην Τσίπα και στο Οίτυλο.Πρέπει να σημειώσω εδώ πως είχε τύχει να κάνει και τέσσερους επιτάφιους μέσα σε μία μέρα.Αλλά και την υπόδειξη που έκανε σε όλους τους τότες Ψάλτες-και σε μένα-γιά το πως ψέλνουν το Κύματι θαλάσσης......
   Ανακατεύω στο μνημονικό μου,την γαϊδουρίτσα που είχαμε γιά τις μετακινήσεις μας. Κάτι σαν το φιατάκι της εποχής εκείνης.Και τον γάτο μας,τον μουλουχισμένο,τον μώρτη.Που ερχόταν πρίν φτάσουμε σην Καρέα,εκεί στην Κάλιστια,στην πηγή και μας υποδεχόταν νιαουρίζοντας......

Ανακατεύω στο μνημονικό μου τις παρέες που φτιαχνόντουσαν και ανταγωνιζόντουσαν να ψάλλουν τα εγκώμια.Κορίτσια και αγόρια.....
   Ανακατεύω στο μνημονικό μου τον νονό μου τον Χαρίλη.Που κάθε χρόνο,κάτι θα είχε σκαρώσει γιά να πειράξει κάποιον.Η κάνα σκιάχτρο θα είχε βάλλει απέξω από το νεκροταφείο,η κάποια στρακατρούκα με μαύρη μπαρούτι θα είχε φτιάξει και θα μας κατατρόμαζε......
Ανακατεύω στο μνημονικό μου το τρέξιμο που κάναμε όλα τα παληκαρόπουλα όλη την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής.Γιά να μαζέψουμε μάηδες και κρίνους.Γιά να στολίσουν οι κοπέλες τον επιτάφιο.Με αντίδωρο την κρούση των καμπανών της εκκλησίας,λυπηκάτα βεβαίως.......
    Ανακατεύω στο μνημονικό μου την μανούλα μου.Που σαν σήμερα όχι μόνο δεν άναβε φωτιά γιά τσουκάλι,αλλά και από τροφή,μόνο ψωμί και ελιές.......

Θα μπορούσα να γράφω μνήμες μέχρι αύριο.Σταματάω εδώ.Εθιμα πλέον δεν ζούνε τα σημερινά παιδιά.Να πώ δυστυχώς?????Δεν ξέρω.Ξέρω όμως ότι εγώ που έζησα πολλά και πολύ έντονα ήθη και έθιμα του χωριού μου και της Μάνης,νοιώθω τυχερός.

 Οι φωτογραφίες που φαίνονται είναι:Στην πρώτη η Εκκλησία της Καρέας.Στην δεύτερη η Εκκλησία του Οιτύλου.Και στις άλλες ο Μητρ.Ναός Σπάρτης με τον  επιτάφιό του.Λιτός με ελάχιστα λουλούδια.Και αυτό γιατί αποτελεί από μόνος του κόσμημα.

Αφού είναι μασίφ σπάνιο ξύλο και την γλυπτική έκανε κατόπιν παραγγελίας το 1938,ο σπουδαίος γλύπτης Δοξιάδης.Που το θεωρούσε και το καλύτερο έργο του.


Αυτά και καλή Ανάσταση.