Στην Αγία Βαρβάρα.

Στην αριστερή ορόσειρα που περιβάλλει την Καρέα,στο μέσον της περίπου,υπάρχει τώρα μία εκκλησούλα ανακατασκευασμένη που τιμάται της Αγ.Βαρβάρας.
Παλαιά από δίπλα της πέρναγε ο πλακόστρωτος δρόμος που πήγαινες στα χωριά του Μαλευρίου και στο Γύθειο.Τώρα έχουν φτιάξει αγροτικό δρόμο και πάς με το αυτοκίνητο.Μάλιστα τελευταία λίγο πιό πάνω από την εκκλησούλα εγκατέστησαν ένα λυώμενο με κεραία κινητής που η μπαταρία της δουλεύει εκεί στο πουθενά μέρα-νύχτα σαν καυστήρας.

Η εκκλησούλα παλαιά ήταν ένα χάλασμα από πέτρες βαθύ μπλέ χρώματος που τις ξέραμε σαν τίκλες και με σχεδόν ισοπεδωμένους τους τοίχους και χωρίς σκεπή.Δίπλα της από την κάτω πλευρά υπάρχει ακόμα ένα πετροκάμινο έτοιμο γιά μπουρλότο.Αλλά τώρα ποιός θα φτιάξει ασβέστι με τέτοιο αρχαίο τρόπο.....
Τα τελευταία χρόνια κάτοικοι από τα Ταβλαριάνικα,ένα χωριουδάκι στους πρόποδες του βουνού, βρήκαν χρήματα και τρόπο και την ανακατασκεύασαν πολύ όμορφα.Και έφτιαξαν και μία αίθουσα γιά να μπαίνουν οι επισκέπτες,γιατί ακόμα και το κατακαλόκαιρο κάνει πολύ κρύο και αέρας.

Η θέα από κει πάνω είναι υπέροχη. Δεξιά σου αγναντεύεις τον κόλπο του Λιμενιού μέχρι κάτω το ακρωτήρι του Διρού.

Και αριστερά το Μαυροβούνι και τη θάλασσα στο Βαθύ.Μπροστά σου φαίνεται σαν αετοφωλιά η Καρέα.
Ανέβηκα προχθές εκεί πάνω και θυμήθηκα πόσες φορές παιδί με τον πατέρα μου και την γαϊδούρα περνάγαμε από εκεί πηγαίνοντας γιά τα χωριά της μάνας μου και στον παππού-Αλή.

Αν πάς με τα πόδια κει πάνω από την Καρέα κουράζεσαι λίγο,αλλά η διαδρομή σε αποζημιώνει με τα φυτά.Συναντάς αφθονο φασκόμηλο,θυμάρι,βάλσαμο ακόμη και ακούμαρα.Μερικές φορές πετάγεται και κάνα μπουλούκι πέρδικες εκεί στην κορυφή.
Αγρια μέρη. Ωραία μέρη. Ξεχασμένα βέβαια.....