Από το 1992 που προσλήφθηκα Πρωτοψάλτης στήν Ευαγγελίστρια Νέας Ερυθραίας και από το 2004 που είμαι Πρωτοψάλτης στον Μητροπολιτικό Ναό Σπάρτης,πού πανηγυρίζει και αυτός στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, επί είκοσι δύο (αρ.22) συναπτά έτη δηλαδή,κάθε πού είναι η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού ψάλλω κατά τόν πανηγυρικό εσπερινό και κατά την επαύριο φυσικά.
Μέχρι σήμερα όλα έχουν πάει καλά και στις δύο αυτές μεγάλες Εκκλησίες και όλες τις πανηγύρεις-ειδικά τους εσπερινούς- τίς θυμάμαι με καλή και ευφρόσυνη διάθεση. Και αυτό επειδή σχεδόν πάντα ερχόντουσαν είτε στην Αθήνα,είτε και εδώ τώρα στην Σπάρτη,πολλοί φίλοι ψάλτες. Μετά τον εσπερινό σχεδόν πάντα επακολουθούσε ένα πλούσιο νηστίσιμο ψαλτοτσιμπούσιον με ωραίες κουβέντες μεταξύ μας,αναμνήσεις αλλά και άσματα κάθε είδους που εντέχνως τραγουδούσαν πολλοί.
Προσπαθώ και το τηρώ ακόμη και εδώ στην Σπάρτη,παρ' ότι είναι λόγω πληθυσμού λιγότεροι οι προσερχόμενοι φίλοι.
Βρήκα ένα μικρό ερασιτεχνικό βιντεάκι του 1992 από τον πανηγυρικό εσπερινό της 24-3-1996 στην Ευαγγελίστρια Νέας Ερυθραίας και το αναρτώ.Σε αυτό διακρίνονται πολλοί και εκλεκτοί φίλοι της ιεροψαλτικής οικογένειας.Κατ' αρχήν ερχόταν και μας παρακολουθούσε όρθιος από την ωραία πύλη ο αείμνηστος ψαλτόφιλος και δεινός ερμηνευτής παπαΘανάσης Τσούμαρης,ο οποίος ήταν γιά πολλά χρόνια εφημέριος στην εν λόγω εκκλησία.Στο βίντεο διακρίνεται ο χαλκέντερος και μεγάλος ερευνητής της ψαλτικής Καθηγητής του Πανεπιστημίου κ.Γρ.Στάθης.Επίσης διακρίνεται ο αείμνηστος και γιά πολλά χρόνια πρόεδρος του συλλόγου Ιεροψαλτών Χρήστος Χατζηνικολάου. Επίσης οι συνάδελφοι Σουσούνης, Συρεγγέλας, Συντελής, Ντζάνης, Καράς, Αβραμίδης, Γιάννου, Χούπας, Αραμπατζής και άλλοι που δεν διακρίνω καλά.Θυμάμαι πώς την άλλη μέρα είχαν έλθει οι φίλοι Κετσετζής Φώτης και ο αδελφικός μου φίλος Θεόδωρος Βασιλείου που πάντα ήταν κοντά μου. Βέβαια ποτέ δεν έλειψαν και οι μόνιμοι ισοκράτες φίλοι Γιάννης Παπαχρίστου, Γιάννης Γεωργαντίδης και Βίκτωρ Ακύλας. Σίγουρα ήταν και άλλοι αλλά ας με συγχωρήσουν δεν τους θυμάμαι τώρα. Λαμπαδάριος τότε ήταν ένας σεμνός και φιλομαθής νέος ο Δημήτρης Φακίνος,τώρα Πρωτοψάλτης Αγ.Αποστόλων Κηφισιάς,που έγινε ένας καλός και παραδοσιακός ψάλτης.
Ασφαλώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το ότι το να σε τιμούν τόσοι πολλοί και τόσο ικανοί συνάδελφοι είναι λίαν τιμητικό,αλλά και αγχωτικό.Πρέπει και να είσαι μουσικά καλά προετοιμασμένος και να μπορείς όλους αυτούς να τους ομαδοποιήσεις ως χορωδία γιά ένα καλό ηχητικό και ερμηνευτικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς τις περισσότερες φορές γινόταν κατορθωτό.
Αξέχαστες εμπειρίες, όμορφες αναμνήσεις.Και συνεχίζουμε.
Φίλοι μου χρόνια πολλά.
Υ.Γ=Επέλεξα να ψάλλουμε αργό Κεκραγάριο Ιακώβου σε Β' ήχο,επειδή τα επακολουθούντα προσόμοια "Βουλήν προαιώνιον",είναι στο κλίμα του Β' ήχου και δεν χοροστατούσε Αρχιερεύς εκείνη την ημέρα γιά να αναγγελθεί από κανονάρχο ο ήχος και επίσης δεν θα εψάλλετο στιχολογία. Οπότε ας είναι συγχωρετέα η επιλογή αυτή........
Προσπαθώ και το τηρώ ακόμη και εδώ στην Σπάρτη,παρ' ότι είναι λόγω πληθυσμού λιγότεροι οι προσερχόμενοι φίλοι.
Βρήκα ένα μικρό ερασιτεχνικό βιντεάκι του 1992 από τον πανηγυρικό εσπερινό της 24-3-1996 στην Ευαγγελίστρια Νέας Ερυθραίας και το αναρτώ.Σε αυτό διακρίνονται πολλοί και εκλεκτοί φίλοι της ιεροψαλτικής οικογένειας.Κατ' αρχήν ερχόταν και μας παρακολουθούσε όρθιος από την ωραία πύλη ο αείμνηστος ψαλτόφιλος και δεινός ερμηνευτής παπαΘανάσης Τσούμαρης,ο οποίος ήταν γιά πολλά χρόνια εφημέριος στην εν λόγω εκκλησία.Στο βίντεο διακρίνεται ο χαλκέντερος και μεγάλος ερευνητής της ψαλτικής Καθηγητής του Πανεπιστημίου κ.Γρ.Στάθης.Επίσης διακρίνεται ο αείμνηστος και γιά πολλά χρόνια πρόεδρος του συλλόγου Ιεροψαλτών Χρήστος Χατζηνικολάου. Επίσης οι συνάδελφοι Σουσούνης, Συρεγγέλας, Συντελής, Ντζάνης, Καράς, Αβραμίδης, Γιάννου, Χούπας, Αραμπατζής και άλλοι που δεν διακρίνω καλά.Θυμάμαι πώς την άλλη μέρα είχαν έλθει οι φίλοι Κετσετζής Φώτης και ο αδελφικός μου φίλος Θεόδωρος Βασιλείου που πάντα ήταν κοντά μου. Βέβαια ποτέ δεν έλειψαν και οι μόνιμοι ισοκράτες φίλοι Γιάννης Παπαχρίστου, Γιάννης Γεωργαντίδης και Βίκτωρ Ακύλας. Σίγουρα ήταν και άλλοι αλλά ας με συγχωρήσουν δεν τους θυμάμαι τώρα. Λαμπαδάριος τότε ήταν ένας σεμνός και φιλομαθής νέος ο Δημήτρης Φακίνος,τώρα Πρωτοψάλτης Αγ.Αποστόλων Κηφισιάς,που έγινε ένας καλός και παραδοσιακός ψάλτης.
Ασφαλώς αντιλαμβάνεται ο καθένας το ότι το να σε τιμούν τόσοι πολλοί και τόσο ικανοί συνάδελφοι είναι λίαν τιμητικό,αλλά και αγχωτικό.Πρέπει και να είσαι μουσικά καλά προετοιμασμένος και να μπορείς όλους αυτούς να τους ομαδοποιήσεις ως χορωδία γιά ένα καλό ηχητικό και ερμηνευτικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς τις περισσότερες φορές γινόταν κατορθωτό.
Αξέχαστες εμπειρίες, όμορφες αναμνήσεις.Και συνεχίζουμε.
Φίλοι μου χρόνια πολλά.
Υ.Γ=Επέλεξα να ψάλλουμε αργό Κεκραγάριο Ιακώβου σε Β' ήχο,επειδή τα επακολουθούντα προσόμοια "Βουλήν προαιώνιον",είναι στο κλίμα του Β' ήχου και δεν χοροστατούσε Αρχιερεύς εκείνη την ημέρα γιά να αναγγελθεί από κανονάρχο ο ήχος και επίσης δεν θα εψάλλετο στιχολογία. Οπότε ας είναι συγχωρετέα η επιλογή αυτή........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου