Η εκκλησία τής Καρέας είναι αφιερωμένη στην μνήμη τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου και πανηγυρίζει κάθε 15γουστο. Από αυτή τη συγκεκριμένη εκκλησία αλλά και την συγκεκριμένη ημερομηνία πανηγυριού έχω βιωματικές ανεξίτηλες αναμνήσεις.Και αυτό επειδή εφημέριος γιά πολλά χρόνια τού χωριού ήταν ο μακαρίτης πατέρας μου ο παπαΓιάννης. Ηταν βέβαια εφημέριος και άλλων γειτονικών χωριών, αλλά επειδή η Καρέα ήταν ο τόπος διαμονής και καταγωγής μας, αυτόχρημα ήταν και η κύρια ενορία δράσης του.
Ο παπαΓιάννης δεν παρέλειπε ποτέ τις ακολουθίες. Και κάθε μέρα είτε ήταν σκόλη είτε όχι έκανε αποβραδίς εσπερινό και το πρωϊ Ορθρο ή λειτουργούσε αν έπρεπε και το κτύπημα τής καμπάνας είχε γίνει απαραίτητο στοιχείο τής καθημερινότητας όλων τών Καρεωτών.
Η Καρέα δεν έχει λειτουργούμενα εξωκλήσια. Μία εκκλησία πού είναι στο νεκροταφείο τού χωριού δεν είναι λειτουργική και δεν έχει Αγία τράπεζα. Ετσι όλες οι ακολουθίες τού χρόνου γινόντουσαν στην κεντρική εκκλησία τού χωριού πού είναι στο μέσον του.
Ο Αύγουστος ήταν ο πλέον λειτουργικός και χαρακτηριστικός μήνας. Κάθε μέρα γινόταν Παράκληση και φυσικά ήταν αυστηρά καθορισμένη από τον παπαΓιάννη η παρουσία μου γιά να ψάλλω. Και το αποκορύφωμα ήταν την παραμονή τής Παναγίας όπου τελείτο ο εσπερινός με πολλές αρτοπλασίες και το ειδικό και μοναδικό μάλλον έθιμο να ζώνουν γυναίκες εξωτερικά γύρω-γύρω την εκκλησία ως βοήθεια και τάμα με ζώσεις.Δηλαδή μεγάλα κουβάρια σπάγγου που είχαν "βαπτισθεί" σε λιωμένο κερί.
Την άλλη κύρια μέρα τής γιορτής τελούντο με λαμπρότητα ο Ορθρος και η Λειτουργία και παρετίθοντο και πάλι πολλές αρτοπλασίες.Και οι γιορτές έκλειναν το βράδυ στην πλατεία τού χωριού όπου ο μεγάλος πλάτανος με έναν ντόπιο λαϊκό βιολιτζή τον μπάρμπα Σπύρο πού τον συνόδευε συνήθως με κάποιο μπουζουκάκι ο μπάρμπα Γιάννης,όπου τραγουδούσαν ντόπια τραγούδια τα περισσότερα Καλαματιανά με απλό τρόπο. Μάλιστα ήξεραν τι χόρευε ο κάθε συχωριανός και τού "βάραγαν" το δικό του τραγούδι.Από φαγητά έφερνε ο καθένας το δικό του ή είχε φάει και απλά αγόραζε από μία πρόχειρη παράγκα πού έφτιαχνε στην άκρη τής πλατείας μετά από άδεια τής Κοινότητας κάποιος ντόπιος μόνο γιά κάνα δίμηνο το καλοκαίρι από σέμες (πικροδάφνες), χύμα κρασί.Η παράγκα βέβαια καλοκαιρινό σήμα κατατεθέν πούλαγε τότε καφέ,λουκούμια,υποβρύχιο (βανίλια) πορτοκαλάδες γκαζόζες και φυσικά χύμα κρασί.Ηταν αδιανόητο τότε το γλέντι να γίνει παραμονή.
Σήμερα δυστυχώς έχει εκλείψει πλήρως το παλαιό αυθεντικό χρώμα τού 15γουστου στην Καρέα. Ούτε παρακλήσεις γίνονται ελλείψει ιερέως και τα τελευταία χρόνια ο τοπικός σύλλογος έχει καθιερώσει να γίνεται παραμονή τής γιορτής το "πανηγύρι" πού δεν έχει βέβαια καμία σχέση με το παρελθόν αφού και τα ακούσματα και τα εδέσματα είναι σχεδόν όλα πλήρως ξένα προς τα Καριώτικα έθιμα και η όλη εικόνα του γιά κάποιον πού δεν θέλει να βιώσει αυτήν την πανηγυριτζίδικη "εξέλιξη" καταντά εφιάλτης με μόνη και απαραίτητη λύση την ...απόδραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου