Παράκληση στο Γηροκομείο Μπαλουκλί

Χθές 3/8/2017 έζησα ιδιαίτερα συγκινητικές εμπειρίες. Κατόπιν ειδοποιήσεώς μου από τους αρμοδίους του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου,μετέβην στο Γηροκομείο του Μπαλουκλί, προκειμένου μαζί με τον Αρχοντα Β' Δομέστικο του ΠΠΝ να ψάλλουμε την μικρά Παράκληση,στην οποία από του παραθρονίου χοροστάτησε ο Παναγιώτατος.

Δεν είχα ξαναπάει εκεί. Πρόκειται γιά ένα τεράστιο συγκρότημα κτιρίων όπου στεγάζονται νοσοκομείο, ψυχιατρείο, βοηθητικές υπηρεσίες και το γηροκομείο των Ρωμηών. Ενα γηροκομείο ευρύχωρο καθαρό και με διαδρόμους τεράστιους όπου δεσπόζουν παλαιά εντυπωσιακά έπιπλα και πολυθρόνες που παραπέμπουν την σκέψη σου σε παλιές εποχές αρχοντιάς και μεγαλοπρέπειας.

Μέσα στους χώρους του γηροκομείου υπάρχει παρεκκλήσιο επ' ονόματι των Αγίων Αναργύρων,όπου εκεί τελέσθηκε η μικρά Παράκληση. Και οι συγκινητικές εμπειρίες ξεκίνησαν αμέσως και λίγο πριν μπώ στον χώρο του ι.ναού,αφού ακριβώς απέξω είναι το δωμάτιο όπου πλέον νοσηλεύεται ο τέως Αρχων Πρωτοψάλτης της Μ.Ε κυρ Λεωνίδας Αστέρης. Τον είδα από τον διάδρομο ξαπλωμένο αλλά τον γνώρισα αμέσως,παρά την δραματική επίπτωση που του έχει επιφέρει η ασθένειά του. Πήγα και τον χαιρέτισα. Μάλλον δεν έχει καθόλου αίσθηση επικοινωνίας και δεν θέλησα να φωτογραφηθώ μαζί του έτσι. Ας μείνουν στην μνήμη μας οι εικόνες που όλοι έχουμε,του αγέρωχου και δυναμικού Αστέρη πάνω στο πρώτο στασίδι της Ορθοδοξίας.

Στην Παράκληση προσήλθαν πολλοί τρόφιμοι. Μεταξυ τους και ο σεβάσμιος υπέργηρος Μητροπολίτη Γερμανός και ο προαναφερθείς Αρχων Πρωτοψάλτης κ.α. Ολοι μας από τον Παναγιώτατο έως και την τελευταία ρωμηά γριούλα νοιώσαμε την Παράκληση ως όντως Παράκληση.

Μετά την ακολουθία δόθηκε μικρή δεξίωση στην τεράστια αίθουσα δεξιώσεων του γηροκομείου,όπου παρεκάθησε ο Παναγιώτατος με όλη την συνοδεία του και όλους τους ικανούς γιά μετακίνηση τρόφιμους.

Θα ηταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι πριν φύγω πήγα στο δωμάτιο του επίσης διαβιούντος στο γηροκομείο σεβάσμιου και λίαν συμπαθούς τέως Αρχοντος Λαμπαδαρίου κυρ Ιωάννη Χαριατίδη,ο οποίος τα έχει 400σια. Με υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και μάλιστα μου είπε "σας άκουσα από τα ηχεία,ωραία μπράβο". Μιλήσαμε γιά λίγο,είπαμε και γιά τον Στανίτσα και άλλα ψαλτικά.Του υποσχέθηκα -και θα το τηρήσω-να πηγαίνω να τον βλέπω τακτικά. Αλλωστε διαμένω κοντά.

Κλείνοντας θα αναφέρω ότι αυτές οι εμπειρίες είναι πρωτόγνωρες και είναι εμπειρίες ζωής. Την Ρωμηοσύνη της Πόλης πρέπει όλοι με κάθε τρόπο να βοηθήσουμε να αναβιώσει.