Λιμένι Μάνης. Ηλιοβασίλεμα 2016

Από μικρό παιδί τού Γυμνασίου την θάλασσα μόνο στο Λιμένι τής Μάνης την ευχαριστιόμουν. Εκεί πρωτοέμαθα να κολυμπάω θέλοντας και μη,αφού "έφαγα" τις πατητές μου όπως όλοι από τους μεγαλύτερους συμμαθητές. Τότε στη δεκαετία 1960-70 το Λιμένι ήταν ένα σχεδόν ακατοίκητο ξεμόνι με τα περισσότερα πέτρινα σπίτια του ερειπωμένα. Κατεβαίναμε από την Αρεόπολη,εννοείται περπατώντας, τσούρμο οι συμμαθητές και ξεσαλώναμε. Μετά το μπάνιο πηγαίναμε στην διπλανή Τσίπα και παίζαμε σε ένα καφενείο τού Τζαούτου ποδοσφαιράκι τότε πού δεν υπήρχε τέτοιο ούτε στην Σπάρτη. Αργότερα στο Λύκειο αρχισα και τα μακροβούτια και το ψάρεμμα με ψαροντούφεκο. Τότε είχε πολλά ψάρια και χταπόδια. Ηταν αδύνατον να μην βγάλεις 2-3 χταπόδια και μερικούς σαργούς. Τώρα δεν υπάρχει λέπι.
Σήμερα το Λιμένι έγινε πολύ της μοδός. Και να οι φωτό από όλους και δώστου οι σέλφιες. Εχουν σχεδόν επισκευασθεί όλα τα παλαιά σπίτια και έγιναν και μερικά ακόμη. Γενικά κρατιέται σε καλή κατάσταση και μακάρι να το κρατήσουν έτσι και να μην καταντήσει σαν μερικά νησιά. Βέβαια γύρω γύρω στα πέριξ κτίσθηκαν και κτίζονται συνέχεια ξενοδοχεία.Υπάρχει όμως κίνηση και θεσεις εργασίας. 
Το καλύτερο σημείο τού Λιμενιού είναι εκεί στο άκρο τού όρμου όπου και ο τάφος του Πετρόμπεη και η εκκλησία τού Αγίου Σώστη. Δεξιά τής εκκλησίας στα 100 μέτρα και σε βάθος περίπου 12 οργιές είναι ένα αρχαίο ναυάγιο όπου εαν καταδυθείς βλέπεις τους αμφορείς. Αριστερά της εκκλησιάς είναι σε μικρότερο βάθος ένα αεροπλάνο της ΡΑΦ πού είχαν καταρρίψει οι Γερμανοί και εύκολα το βλέπεις. Πιό πάνω είναι ο φάρος και αριστερά πάνω από την εκκλησία σε ένα κάθετο βράχο φαίνεται μία τεράστια σπηλιά πού είχε κατοικηθεί κατά τούς νεολιθικούς χρόνους. Και μόνο να καθίσεις είτε πρωί πρωί,είτε το απόγευμα στο ηλιοβασίλεμα εκεί κοντά ή κάνεις μπάνιο γεμίζεις ενέργεια και ηρεμία.
Τράβηξα γιά το καλό και γιά καλή καλοκαιρινή αρχή ένα βιντεάκι δυόμισυ λεπτών περίπου και σας μεταφέρω κατά ένα τρόπο σε αυτά πού περιέγραψα και πού και εγώ ένοιωσα.
Καλό καλοκαίρι....