Στην Χάλκη, το τρίτο κατά σειράν νησάκι των Πριγκηπόνησων, στο νοτιοανατολικό του άκρο, πάνω από έναν πανέμορφο λιμένα γνωστόν και ως "Λιμένα της Παναγίας", βρίσκεται μία μικρή σκήτη αφιερωμένη στον Αγιο Σπυρίδωνα.
Χτίστηκε το 1868 από τον ασκητή Αρσένιο από τα Γανοχώρια Θράκης. Ο εν λόγω ασκητής έχαιρε μεγάλης εκτίμησης τόσον από τους Πατριάρχας όσον και από τους Αρχιερείς του Πατριαρχείου. Αλλά και από τον τότε Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β' και από άλλους υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως αναφέρει και σε σχετικό βιογραφικό σημείωμα γιά τον ίδιο ο Κασσανδρείας Ειρηναίος (εκδ.1938). Μάλιστα χαρακτηριστικά αναφέρει ότι οι επιφανείς τότε Οθωμανοί Πασάδες προέτρεπαν τις γυναίκες των χαρεμίων τους να επισκέπτονται την Σκήτη βγάζοντας τους φερετζέδες τους.
Το 1894 η σκήτη γκρεμίστηκε από μεγάλο σεισμό αλλά με αρωγή των ευεργετών Ζαρίφη και Μαζαράκη ξαναχτίσθηκε. Συνέδραμαν επίσης και πολλοί άλλοι κληρικοί αξιωματούχοι και λαϊκοί, ακόμη και ο προαναφερθείς Σουλτάνος που έδωσε γενναία χορηγία 200 χρυσών λιρών γιά τον σκοπό αυτό. Περισσότερα στην σχετική σελίδα από την βιογραφία του που παραθέτω. Η Σκήτη αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατο του ασκητού ως Σταυροπηγιακή.
Κάθε χρόνο ανελλιπώς και με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες κατά την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, μεταβαίνει με "άπασαν την ακολουθία Του" ο Παναγιώτατος Οικ. Πατριάρχης και χοροστατεί κατά την πανήγυριν του Αγίου. Το αυτό έγινε και φέτος.
Κλήθηκα απο τον Μ.Αρχιδιάκονο να συνδράμω ψαλτικά τον Αρχοντα Λαμπαδάριο -λόγω κωλύματος των υπολοίπων Πατριαρχικών Ψαλτών- και μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να ζήσω ένα όμορφο οδοιπορικό και ως Εκκλησιαστική αλλά και ως εκδρομική εμπειρία.
Λίαν πρωί από το Εμίνονου με όλη την Πατριαρχική συνοδεία στο καράβι γιά Χάλκη. Με τον Πύργο του Γαλατά φωτισμένο να μας αποχαιρετά. Μετά από περίπου μιάμιση ώρα στην Χάλκη.
Εκεί οι γνωστοί αμαξάδες με τις άμαξες έτοιμες περίμεναν να μας μεταφέρουν ανά τέσσερις στην Σκήτη. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός.
Οταν φτάσαμε αρχίσαμε τον Ορθρο και όλα προχωρούσαν απλά με τάξη και χωρίς καμία φόρτιση και πίεση. Ο Παναγιώτατος προσήλθε στην καθορισμένη ώρα και χοροστάτησε ψάλλοντας αυτά που πρέπει. Σιγά σιγά ο ναός γέμισε καθώς και ο χώρος έξωθι του κυρίως ναού. Μου έκανε εντύπωση η διαφορετικότητα των προσκυνητών. Ηταν διαφόρων εθνικοτήτων. Την ακολουθία κατέγραφε και κλιμάκιο της Γεωργιανής τηλεόρασης.
Ψαλτικά κατά τις Πατριαρχικές χοροστασίες, αυτά που πρέπει να ψαλλούν ψάλλονται χωρίς καμία πίεση η άγχος. Αργό Αινείτε στο Πασαπνοάριο γιά τον ασπασμό της εικόνας από τον Πατριάρχη. Χερουβικό του Φωκαέως και Κοινωνικό Πέτρου από Πρωγάκη. Ολα τα υπόλοιπα σύντομα απλά και με ρυθμό.
Μετά από μια μικρή δεξίωση σε αίθουσα της Σκήτης, μεταφερθήκαμε πάλι με τις άμαξες στην κορυφή του λόφου όπου οι πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας ένθα και η περίφημη Θεολογική Σχολή Χάλκης, μας παρέθεσαν εόρτιο γεύμα αφού πρώτα περιηγηθήκαμε στους κήπους και τις αίθουσες διδασκαλίας που αναμένουν πανέτοιμες τους φοιτητές όταν επαναλειτουργήσει, κάτι που όλοι ελπίζουμε και περιμένουμε με πρώτον από όλους τον Παναγιώτατο που είναι και απόφοιτός της.
Η μέρα έκλεισε αργά το απόγευμα,πάλι με το καραβάκι και επιστροφή στην Βασιλεύουσα με συνοδεία αμέτρητους γλάρους. Από την όλη ακολουθία και ως ενθύμια παραθέτω (ηχογραφηθέντα ερασιτεχνικά) το Πασαπνοάριο σε ήχο Α', όπου το Πάσα (σύντομο) ψάλλει ο Αρχων Λαμπαδάριος της Μ.Ε κ.Στ. Φλοίκος και το Αινείτε (αργό του Ιακώβου) εγώ. Επίσης παραθέτω τον Απόστολο όπως τον απήγγειλα, απλά σύντομα και ανεπιτήδευτα. Και του χρόνου.
1.-Το Πασαπνοάριον:
2.-Το Αποστολικόν ανάγνωσμα της ημέρας:
Πολύ ωραίο.Μπράβο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή