Στον ....παράδεισο της Σπάρτης

Ζεις στην Σπάρτη. Παρ' ότι νόμιζες ότι είναι μία ήσυχη συγκροτημένη πόλη, σιγά-σιγά διαπιστώνεις ότι είναι μία πόλη γεμάτη προβλήματα. Σκουπίδια παντού. Σκαμμένη στο κέντρο εδώ και δύο χρόνια χωρίς να διαφαίνεται πέρας των μεγαλεπίβολων έργων. Με αφόρητη ζέστη από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο και με υπερβολική υγρασία τον χειμώνα. Εξαιρετικά θορυβώδης και με πολλά άλλα κουσούρια. Προσπαθείς να δείς κάποια θετικά, έχεις και μερικές συγγενικές υποχρεώσεις και λες ας κάνω υπομονή, είναι καλύτερη από την χαβούζα της Αθήνας.

Νοικιάζεις ένα σπίτι/διαμέρισμα σε μία 4όροφη πολυκατοικία έξω από το κέντρο της πόλης. Με ελεύθερο γκαράζ, αποθήκη, διαμπερές στον 4ο όροφο, με καλή θέρμανση και έναν ευγενέστατο σπιτονοικοκύρη. Λές οκ καλά είμαι. Εδω θα αράξω για ...γεράματα. Είσαι καλά??Εμ δεν είσαι. Γιατί?? Διαβάστε περιγραφή της χθεσινής νύχτας. Επιστρέφεις λοιπόν από έναν βραδινό περίπατο κατά τις εννιά το βράδυ. Χαλαρώνεις, μιλάς με κάνα δύο φίλους στο τηλέφωνο και ετοιμάζεσαι να δείς μία ταινιούλα πριν τον ύπνο. Βάζεις ακουστικά και αρχίζεις να βλέπεις ένα επεισόδιο απ΄την Γαλλική σειρά Liaison με τον Vincent Cassel. (Υπέροχη σειρά, να την δείτε). Κατά τις 11.30 την νύχτα αρχίζει το μωρό του ζευγαριού που μένει στο διπλανό διαμέρισμα ένα σπαραχτικό κλάμα. Διαπερνούσε και τα ακουστικά. Λες εντάξει μωρό είναι, κάποια ίωση θα έχει, θα σταματήσει να κλαίει. Και μείς παιδιά που κλαίγαν, μεγαλώσαμε. Οντως μετά από κάνα μισάωρο σταμάτησε. Κατά τις 12.30 αρχίζει ο σκύλος του διαμερίσματος του 3ου ορόφου που διαμένει μόνος του ένας νεαρός. Αυτό έχει ξαναγίνει πολλές φορές. Το ζώο όταν λείπει ο ιδιοκτήτης του  μάλλον φοβάται και γαυγίζει. Του έχουν γίνει κατ' επανάληψη συστάσεις. Αρχίζουν να σπάνε τα νεύρα σου. Κατεβαίνεις έξω από την πόρτα του διαμερίσματος. Μάλλον αντιλαμβάνεται ανθρώπινη παρουσία ο σκύλος και σταματά. Επιστρέφεις για το τέλος του επεισοδίου της σειράς. Κατά τις 1.30 λες ας πάω να κοιμηθώ, ήσυχα είναι. Πριν ακόμα σε πάρει ο ύπνος αρχίζει ο κόκορας από ένα κοτέτσι που βρίσκεται απέναντι στα πενήντα μέτρα. (Σημείωση: Ο συγκεκριμένος κόκορας είναι μία ειδική περίπτωση. Κράζει μέρα νύχτα. Είναι παράφωνος και η φωνή του είναι άκρως διαπεραστική. Εγινε παράκληση στον ιδιοκτήτη προ μηνών. Βρε καλέ μου ενοχλεί ο κόκορας, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Α όχι λέει, είναι του γυιού μου, είναι ράτσας από την Πάτρα. Σε ερώτηση στην Αστυνομία  ειπώθηκε ότι δεν μετρά την διατάραξη από κοκόρους. Το υγειονομικό ύστερα από επώνυμη καταγγελία ήλθε, διαπίστωσε την παράβαση και έδωσε διορία ενός μηνός να καταργήσει το κοτέτσι ο ιδιοκτήτης του. Πέρασαν δύο μήνες, τίποτα δεν έγινε ούτε πρόκειται να γίνει). Βάζεις διπλές ωτασπίδες με κλειστές όλες τις μπαλκονόπορτες και κάποια στιγμή σε παίρνει ο ύπνος. Πόσο??? Κατά τις 5 το πρωί αρχίζει έναν ορυμαγδό γαυγίσματος ο σκύλος μίας φοιτήτριας στον β΄ όροφο. Ενας σκύλος τεράστιος, σαν μικρό μοσχάρι. Εχει εξουθενωθεί το νευρικό σου σύστημα. Σε νέα σύσταση (έχει ξαναγίνει διατάραξη και από αυτό το ζώο) απαντά ότι μάλλον κάτι άκουσε απέξω και γαύγισε, αλλά λέει το μάλωσε γι αυτό. Η ώρα έξι παρά τέταρτο, χαράματα. Ε είναι η ώρα του κόκορα. Να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να δουλέψουν. Ετσι λέγαν οι παλαιοί στα χωριά. Φτάνει η ώρα επτά. Με τον κόκορα ανά 10 δευτερόλεπτα να κράζει ως τις οκτώ. Είπαμε είναι ράτσας. Σηκώνεσαι για ηρεμιστικό καφέ. Αυτή ήταν η χθεσινή νύχτα. Που έχει ξαναγίνει με παραλλαγές πολλές φορές. Και μιλάμε γιά χειμώνα με όλα κλειστά. Φανταστείτε  καλοκαίρι με ανοιχτές μπαλκονόπορτες που η κατάσταση είναι αφόρητη και τραγελαφική.

 Το θέμα σεβασμού των αυτονόητων δικαιωμάτων του διπλανού σου, του συγκάτοικού σου αλλά και κάθε συνανθρώπου σου είναι  θέμα πολιτισμού. Και δυστυχώς αυτός είναι δυσεύρετος την σήμερον ημέρα. Και επίσης καμία κρατική αρχή δεν σε προστατεύει για αυτά τα απλά αλλά τόσο ζωτικά για την ζωή σου θέματα.

Ενας φίλος από Μακεδονία, ήλθε προ μηνός βόλτα στης περιοχή. Επισκέφθηκε διάφορα μέρη μεταξύ άλλων και τον Μυστρά. Βλέποντας από ψηλά τον κάμπο με τον Ευρώτα και την Σπάρτη αναφώνησε "Ζείτε στον παράδεισο"..... Σε αυτόν τον "παράδεισο" και προς αποφυγή των Ζαναξ του.... παραδείσου, καθίσταται μονόδρομος το γνωστό: "Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω"...