Οι "ευλογημένοι" ήχοι της Καρέας.

 

Βρίσκομαι αυτές τις μέρες στο πατρογονικό μου χωριουδάκι την Καρέα της Μάνης. Εχω ξαναγράψει απ' εδώ για το χωριουδάκι αυτό στο οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σήμερα μου ήλθε η επιθυμία να ξαναγράψω πάλι, ως συνέχεια της ακριβώς προηγούμενης ανάρτησής μου που αφορούσε στην Σπάρτη και στα αρνητικά της, κυρίως τους ανεξέλεγκτους ενοχλητικούς θορύβους. 

Την αφορμή μού έδωσε ο χολολός. Και αν για τους περισσότερους η λέξη αυτή δεν τους λέει τίποτα, σε μας, τα μεγαλωμένα στην Καρέα παιδιά της, είναι πολύ γνωστή. Ο χολολός λοιπόν είναι ένα νυχτοπούλι. Ομως δεν είναι "μόνιμος κάτοικος" της Καρέας, όπως οι κουκουβάγιες π.χ. Πολύ λίγες φορές έρχεται στο χωριό, άγνωστο από που, συνήθως τις πρώτες νυχτερινές ώρες και καλαηδάει χωμένο μέσα σε κάποιο μεγάλο δένδρο, συνήθως τον μεγάλο πλάτανο της πλατείας. Δεν γνωρίζω την επιστημονική του ονομασία, ουτε έχω δεί ποτέ πως είναι. Συνήθως εμφανίζεται χειμώνα, επειδή τα καλοκαίρια υπάρχουν άνθρωποι και αυτοκίνητα και φοβάται. Εχει ένα παράξενο σχεδόν θλιμμένο κελάδισμα και μετά από λίγο φεύγει για άλλο δένδρο και σιγά σιγά εξαφανίζεται. 

Γι' αυτό το νυχτοπούλι -όπως και για πολλά άλλα- η μακαρίτισσα η μανούλα μου, έλεγε μία ιστορία. Οτι μετά την άλωση της Πόλης, χαθήκαν τα δύο αδέλφια μιάς οικογένειας για να σωθούν. Και ο μεγαλύτερος αδελφός, αναζητά από τότε να βρεί τον μικρότερο αδελφό του. Διηγιόταν ολόκληρη ιστορία και με ονόματα. Μάλιστα μου έλεγε: Ακου, φωνάζει τον αδελφό του. Οπως καταλαβαίνετε οργίαζε η φαντασία μου. Οπως και για πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Δυστυχώς την σήμερον ημέρα η φαντασία των παιδιών έχει φυλακισθεί στα τάμπλετ και στα βιντεάκια του... ΤΙΚ-ΤΟΚ. 

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι αυτοί οι ήχοι του χωριού, δηλαδή ο χολολός, η κουκουβάγια, ο γκιώνης, τα τσακάλια κλπ, είναι ευλογία και ειρήνη ψυχής. Και δεν έχουν καμία σχέση με τα γαυγίσματα των δύσμοιρων σκύλων που μερικοί δήθεν φιλόζωοι, έχουν φυλακίσει στα διαμερίσματα, βασανίζοντας και τα ζώα και όλους εμάς τους υπολοίπους.

Παραθέτω ένα μικρό βιντεάκι με το κελάδισμα του χολολού. Και αφήστε την φαντασία ελεύθερη. Χαιρετώ εν ηρεμία και ειρήνη....