Εκτός των φωτογραφιών παραθέτω ως ενθύμιον και ένα βίντεο με ηχητικά το απολυτίκιον του Αγίου και το Δόξα των αίνων.
Σεβασμιώτατε έτη πολλά. Και του χρόνου.
Φιλοκαλῶ μετ’ εὐτελείας καὶ γνωστοποιῶ ἄνευ ἐμπαθείας....
Εκτός των φωτογραφιών παραθέτω ως ενθύμιον και ένα βίντεο με ηχητικά το απολυτίκιον του Αγίου και το Δόξα των αίνων.
Σεβασμιώτατε έτη πολλά. Και του χρόνου.
Παραθέτω εκτός τις φωτό και ένα μικρο βιντεάκι. Με τον γεροπλάτανο της πλατείας, με τους ήχους από τα Καριωτάκια τζιτζικάκια, που χρόνια πολλά, πάντα ως ασματικοί τέτιγες, δεν μας ξεχνούν. Εκεί που αμέτρητες φορές παιδάκι, έφαγα τα πόδια μου με την μπάλα ποδοσφαίρου από πανιά, με το κρυφτό την αμπάριζα, τις αμάδες και τόσα άλλα παιχνίδια που χάθηκαν.
Καλό καλοκαίρι του 2024....Καληνύχτα Καρέα.....
Εκατό (100) χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος, από την χρονιά που -μετά τα τραγικά γεγονότα του 1922- κατατρεγμένοι και εμπερίστατοι, κατέφυγαν οι κάτοικοι του Αγίου Στεφάνου Κων/λεως στην Ελλάδα. Και πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του σημερινού Αγίου Στεφάνου, που δεν λεγόταν τότε έτσι, αλλά έλαβε την ονομασία μετά την εγκατάσταση των Αγιοστεφανιτών της Κων/λεως. Ετσι με πρωτοβουλία του εφημερίου και προϊσταμμένου του ιερού ναού Κοιμ.Θτκου/Αγ.Στεφάνου πατρός Χρυσοβαλάντη Θεοδώρου, καθ' όλο το έτος 2024 προγραμματίσθηκαν και οργανώθηκαν εκδηλώσεις μνήμης. Μεταξύ όλων αυτών των εκδηλώσεων προγραμματίσθηκε η τέλεση Θείας Λειτουργίας, κόλυβο γιά τον σήμερον εορταζόμενο Αγιο Γρηγόριο Δέρκων και εν συνεχεία τέλεση μνημοσύνου γιά τους αείμνηστους πρόσφυγες. Ως γνωστόν η περιοχή του Αγίου Στεφάνου Κων/λεως, ανήκει εκκλησιαστικά στην γεροντική ιερά Μητρόπολη Δέρκων του Οικ.Πατριαρχείου. Ετσι κλήθηκε και λειτούργησε ο νυν Μητροπολίτης Δέρκων κ.Απόστολος, ένας από τους πλέον σημαντικούς και δραστήριους Αρχιερείς του θρόνου. Τον γνωρίζω από πενταετίας, από τότε που πρωτοπήγα στην Κων/λη. Είναι βέρος Κων/πολίτης, μειλίχιος και καταδεκτικός, σπούδασε στην Θεολογική σχολή Χάλκης, του αρέσει η σωστή ψαλτική και είναι επίσης σπουδαίος λειτουργός. Γιά το ψαλτικό μέρος της ακολουθίας κλήθηκα από τον π.Χρυσοβαλάντη ( ο οποίος όπως έχω ξαναγράψει ήταν πριν ιερωθεί πρωτοψάλτης πρώτης γραμμής σε κεντρικούς ναούς των Αθηνών), να ψάλλω, μαζί με τον φίλο και μαθητή μου, συνιδρυτή του ΟΦΕΛΠ και της Ψαλτικής Ευάγγελο Θεοδώρου, λαμπαδάριο του Μητρ.ιερού ναού Σπάρτης. Ολα πήγαν καλά. Τελέσθηκε μία πανηγυρική Θ.Λειτουργία κατά τα Πατριαρχικά πρότυπα. Εκτός από τους ψάλτες του ναού, ήλθαν και μερικοί φίλοι ψάλτες, γνωστοί μου από παλιά, τότε που ήμουν Πρωτοψάλτης στην Ευαγγελίστρια της κοντινής Νέας Ερυθραίας, μεταξύ αυτών ο παλαιόθεν φίλος, πολύ γνωστός στον ψαλτικό κοσμο και Πρωτοψάλτης Αμαρουσίου Θανάσης Ντζάνης και ο επίσης παλαιός φίλος και φιλόμουσος Μενέλαος Βασιλείου. Τύχαμε όλοι από τον π.Χρυσοβαλάντη και τον συνεφημέριό του π.Γεώργιο, αβραμιαίας φιλοξενίας και νιώσαμε την αγάπη όλων και την Κων/πολίτικη αύρα. Οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν με ξενάγηση στο σπουδαίο εκκλησιαστικό μουσείο που στεγάζεται κάτωθεν του περικαλλούς ναού, αλλά και το απόγευμα στο πνευματικό κέντρο του Δήμου με ομιλίες, τραγούδια και χορούς της Μ.Ασίας, από τα σχολεία της περιοχής. Γενικά όλα έγιναν με τάξη, με μεράκι, με σεβασμό στην μνήμη των προγόνων. Εχω ξαναγράψει γιά τον περικαλή και μεγαλοπρεπή ιερό ναό του Αγίου Στεφάνου Ε Δ Ω. Περισσότερες λεπτομέρειες γιά τις ακολουθίες και τις εορταστικές εκδηλώσεις, καθώς και πολλές φωτογραφίες υπάρχουν στην ανάρτηση εκκλησιαστικής ιστοσελίδας Ε Δ Ω. Ως ενθύμιον επίσης παραθέτω ένα ερασιτεχνικό βίντεο, στο οποίο ψάλλουμε το αντί Αξιον εστίν μεγαλυνάριον Ευφραίνου-Αγάλλου, σε μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου. Χριστός Ανέστη.
Και του χρόνου με υγεία και ειρήνη. Χριστός Ανέστη.
Βρίσκομαι αυτές τις μέρες στο πατρογονικό μου χωριουδάκι την Καρέα της Μάνης. Εχω ξαναγράψει απ' εδώ για το χωριουδάκι αυτό στο οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σήμερα μου ήλθε η επιθυμία να ξαναγράψω πάλι, ως συνέχεια της ακριβώς προηγούμενης ανάρτησής μου που αφορούσε στην Σπάρτη και στα αρνητικά της, κυρίως τους ανεξέλεγκτους ενοχλητικούς θορύβους. Την αφορμή μού έδωσε ο χολολός. Και αν για τους περισσότερους η λέξη αυτή δεν τους λέει τίποτα, σε μας, τα μεγαλωμένα στην Καρέα παιδιά της, είναι πολύ γνωστή. Ο χολολός λοιπόν είναι ένα νυχτοπούλι. Ομως δεν είναι "μόνιμος κάτοικος" της Καρέας, όπως οι κουκουβάγιες π.χ. Πολύ λίγες φορές έρχεται στο χωριό, άγνωστο από που, συνήθως τις πρώτες νυχτερινές ώρες και καλαηδάει χωμένο μέσα σε κάποιο μεγάλο δένδρο, συνήθως τον μεγάλο πλάτανο της πλατείας. Δεν γνωρίζω την επιστημονική του ονομασία, ουτε έχω δεί ποτέ πως είναι. Συνήθως εμφανίζεται χειμώνα, επειδή τα καλοκαίρια υπάρχουν άνθρωποι και αυτοκίνητα και φοβάται. Εχει ένα παράξενο σχεδόν θλιμμένο κελάδισμα και μετά από λίγο φεύγει για άλλο δένδρο και σιγά σιγά εξαφανίζεται. Γι' αυτό το νυχτοπούλι -όπως και για πολλά άλλα- η μακαρίτισσα η μανούλα μου, έλεγε μία ιστορία. Οτι μετά την άλωση της Πόλης, χαθήκαν τα δύο αδέλφια μιάς οικογένειας για να σωθούν. Και ο μεγαλύτερος αδελφός, αναζητά από τότε να βρεί τον μικρότερο αδελφό του. Διηγιόταν ολόκληρη ιστορία και με ονόματα. Μάλιστα μου έλεγε: Ακου, φωνάζει τον αδελφό του. Οπως καταλαβαίνετε οργίαζε η φαντασία μου. Οπως και για πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Δυστυχώς την σήμερον ημέρα η φαντασία των παιδιών έχει φυλακισθεί στα τάμπλετ και στα βιντεάκια του... ΤΙΚ-ΤΟΚ. Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι αυτοί οι ήχοι του χωριού, δηλαδή ο χολολός, η κουκουβάγια, ο γκιώνης, τα τσακάλια κλπ, είναι ευλογία και ειρήνη ψυχής. Και δεν έχουν καμία σχέση με τα γαυγίσματα των δύσμοιρων σκύλων που μερικοί δήθεν φιλόζωοι, έχουν φυλακίσει στα διαμερίσματα, βασανίζοντας και τα ζώα και όλους εμάς τους υπολοίπους.
Παραθέτω ένα μικρό βιντεάκι με το κελάδισμα του χολολού. Και αφήστε την φαντασία ελεύθερη. Χαιρετώ εν ηρεμία και ειρήνη....
Νοικιάζεις ένα σπίτι/διαμέρισμα σε μία 4όροφη πολυκατοικία έξω από το κέντρο της πόλης. Με ελεύθερο γκαράζ, αποθήκη, διαμπερές στον 4ο όροφο, με καλή θέρμανση και έναν ευγενέστατο σπιτονοικοκύρη. Λές οκ καλά είμαι. Εδω θα αράξω για ...γεράματα. Είσαι καλά??Εμ δεν είσαι. Γιατί?? Διαβάστε περιγραφή της χθεσινής νύχτας. Επιστρέφεις λοιπόν από έναν βραδινό περίπατο κατά τις εννιά το βράδυ. Χαλαρώνεις, μιλάς με κάνα δύο φίλους στο τηλέφωνο και ετοιμάζεσαι να δείς μία ταινιούλα πριν τον ύπνο. Βάζεις ακουστικά και αρχίζεις να βλέπεις ένα επεισόδιο απ΄την Γαλλική σειρά Liaison με τον Vincent Cassel. (Υπέροχη σειρά, να την δείτε). Κατά τις 11.30 την νύχτα αρχίζει το μωρό του ζευγαριού που μένει στο διπλανό διαμέρισμα ένα σπαραχτικό κλάμα. Διαπερνούσε και τα ακουστικά. Λες εντάξει μωρό είναι, κάποια ίωση θα έχει, θα σταματήσει να κλαίει. Και μείς παιδιά που κλαίγαν, μεγαλώσαμε. Οντως μετά από κάνα μισάωρο σταμάτησε. Κατά τις 12.30 αρχίζει ο σκύλος του διαμερίσματος του 3ου ορόφου που διαμένει μόνος του ένας νεαρός. Αυτό έχει ξαναγίνει πολλές φορές. Το ζώο όταν λείπει ο ιδιοκτήτης του μάλλον φοβάται και γαυγίζει. Του έχουν γίνει κατ' επανάληψη συστάσεις. Αρχίζουν να σπάνε τα νεύρα σου. Κατεβαίνεις έξω από την πόρτα του διαμερίσματος. Μάλλον αντιλαμβάνεται ανθρώπινη παρουσία ο σκύλος και σταματά. Επιστρέφεις για το τέλος του επεισοδίου της σειράς. Κατά τις 1.30 λες ας πάω να κοιμηθώ, ήσυχα είναι. Πριν ακόμα σε πάρει ο ύπνος αρχίζει ο κόκορας από ένα κοτέτσι που βρίσκεται απέναντι στα πενήντα μέτρα. (Σημείωση: Ο συγκεκριμένος κόκορας είναι μία ειδική περίπτωση. Κράζει μέρα νύχτα. Είναι παράφωνος και η φωνή του είναι άκρως διαπεραστική. Εγινε παράκληση στον ιδιοκτήτη προ μηνών. Βρε καλέ μου ενοχλεί ο κόκορας, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Α όχι λέει, είναι του γυιού μου, είναι ράτσας από την Πάτρα. Σε ερώτηση στην Αστυνομία ειπώθηκε ότι δεν μετρά την διατάραξη από κοκόρους. Το υγειονομικό ύστερα από επώνυμη καταγγελία ήλθε, διαπίστωσε την παράβαση και έδωσε διορία ενός μηνός να καταργήσει το κοτέτσι ο ιδιοκτήτης του. Πέρασαν δύο μήνες, τίποτα δεν έγινε ούτε πρόκειται να γίνει). Βάζεις διπλές ωτασπίδες με κλειστές όλες τις μπαλκονόπορτες και κάποια στιγμή σε παίρνει ο ύπνος. Πόσο??? Κατά τις 5 το πρωί αρχίζει έναν ορυμαγδό γαυγίσματος ο σκύλος μίας φοιτήτριας στον β΄ όροφο. Ενας σκύλος τεράστιος, σαν μικρό μοσχάρι. Εχει εξουθενωθεί το νευρικό σου σύστημα. Σε νέα σύσταση (έχει ξαναγίνει διατάραξη και από αυτό το ζώο) απαντά ότι μάλλον κάτι άκουσε απέξω και γαύγισε, αλλά λέει το μάλωσε γι αυτό. Η ώρα έξι παρά τέταρτο, χαράματα. Ε είναι η ώρα του κόκορα. Να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να δουλέψουν. Ετσι λέγαν οι παλαιοί στα χωριά. Φτάνει η ώρα επτά. Με τον κόκορα ανά 10 δευτερόλεπτα να κράζει ως τις οκτώ. Είπαμε είναι ράτσας. Σηκώνεσαι για ηρεμιστικό καφέ. Αυτή ήταν η χθεσινή νύχτα. Που έχει ξαναγίνει με παραλλαγές πολλές φορές. Και μιλάμε γιά χειμώνα με όλα κλειστά. Φανταστείτε καλοκαίρι με ανοιχτές μπαλκονόπορτες που η κατάσταση είναι αφόρητη και τραγελαφική.
Το θέμα σεβασμού των αυτονόητων δικαιωμάτων του διπλανού σου, του συγκάτοικού σου αλλά και κάθε συνανθρώπου σου είναι θέμα πολιτισμού. Και δυστυχώς αυτός είναι δυσεύρετος την σήμερον ημέρα. Και επίσης καμία κρατική αρχή δεν σε προστατεύει για αυτά τα απλά αλλά τόσο ζωτικά για την ζωή σου θέματα.
Ενας φίλος από Μακεδονία, ήλθε προ μηνός βόλτα στης περιοχή. Επισκέφθηκε διάφορα μέρη μεταξύ άλλων και τον Μυστρά. Βλέποντας από ψηλά τον κάμπο με τον Ευρώτα και την Σπάρτη αναφώνησε "Ζείτε στον παράδεισο"..... Σε αυτόν τον "παράδεισο" και προς αποφυγή των Ζαναξ του.... παραδείσου, καθίσταται μονόδρομος το γνωστό: "Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω"...Είναι τιμή ευλογία αλλά και προνόμιο για κάθε Ψάλτη, να του δίδεται η ευκαιρία να ψάλλει σε έναν ναό "κόσμημα", σε μία οργανωμένη και ζωντανή ενορία και με έναν ιερέα εφημέριο μουσικολογιώτατο, άριστο λειτουργό και αφοσιωμένο ολοκληρωτικά "ψυχή τε και σώματι" στην ενορία του. Αυτά όλα είχα την ευκαιρία να τα ζήσω προχθές την Κυριακή 3-9-2023, στον ιερό ναό Κοιμ. Θεοτόκου & Αγ.Στεφάνου στον Αγιο Στέφανο Αττικής όπου βρέθηκα για οικογενειακούς λόγους. Την εν λόγω συνοικία και ενορία γνωρίζω απο παλαιά, αφού διέμενα την δεκαετία του '90 στην διπλανή περιοχή της Ανοιξης. Τότε βέβαια ήταν πολύ διαφορετική η περιοχή, ο ναός λαβωμένος και μη λειτουργικός από το σεισμό και η ενορία χωρίς ιδιαίτερη δραστηριότητα. Σήμερα όλα είναι διαφορετικά. Νέος περίλαμπρος ναός,ίσως ο καλύτερος στην Αττική. Με όλα του προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Και μία ενορία δραστήρια, μάχιμη, αυτό που πρέπει να είναι οι ενορίες,το κύτταρο της Εκκλησίας. Ολα αυτά βέβαια οφείλονται στον εφημέριο π.Χρυσοβαλάντη Θεοδώρου. Θα γράψω δύο λόγια καρδιάς αν και ξέρω ότι θα προσκρούσω στην ταπεινότητά του. Ομως πρέπει να λέγονται κάποια πράγματα. Τον π.Χρυσοβαλάντη τον γνωρίζω αρκετά χρόνια, από φοιτητή της Θεολογικής σχολής. Κατάγεται από την Σπάρτη. Ηταν γιά χρόνια Ψάλτης. Και μάλιστα Ψάλτης πρώτης γραμμής σε ναούς των Αθηνών. Εψαλε και για τον ΟΦΕΛΠ παλαιότερα διάφορα μέλη. Τον "κέρδισε" όμως το ράσο. Είναι έγγαμος ιερέας και μάλιστα πολύτεκνος. Δραστηριοποιείται και ακαδημαϊκά αφού είναι διδάκτωρ λειτουργικής του ΑΠΘ. Ομως ζει και αναπνέει για την ενορία του. Λειτουργικά χαίρεσαι να συλλειτουργείς μαζί του. Εχει απίστευτο ηχητικό αρχείο από Αγιορείτες Ψάλτες και επίσης στηρίζει παντοιοτρόπως το Οικ.Πατριαρχείο. Στην ενορία του λειτουργεί σχολή Βυζ.μουσικής και έχει βγάλει μαθητές που θα έχουν λαμπρό ψαλτικό μέλλον. Με κάλεσε λοιπόν προχθές να ψάλλω αν και δεν είχα προετοιμασθεί για κάτι τέτοιο. Μέχρι ράσο και καλπάκι μού βρήκε. Τελέσαμε μία λιτή αλλά λαμπρή και πληρέστατη ακολουθία. Στο τέλος με ιδιαίτερη θέρμη και συγκίνηση είπε πολύ επαινετικά λόγια για μένα και για το Οικ.Πατριαρχείο, μου δώρισε δε εικόνα αντίγραφο Κων/πολίτικης Παναγίας. Οι ευχαριστίες μου στο πρόσωπό του είναι εκ καρδίας, οι δε ευχές μου για ευλογία και δύναμη στο σπουδαίο έργο του, άπειρες. Θα ηταν παράλειψη αν δεν ανέφερα δύο πρόσωπα που συνδράμουν καίρια και βασικά τον π.Χρυσοβαλάντη στο έργο του. Πρώτα τον συνεφημέριό του π.Γεώργιο, έναν προσηνή και ευγενέστατο ιερέα, άμισθο αφού το κύριο επάγγελμά του είναι υγειονομικός. Και βέβαια την πρεσβυτέρα σύζυγο του, η οποία είναι και αυτή θεολόγος και η οποία είναι παρούσα με πρωταρχικό ρόλο στις πολλές δραστηριότητες της ενορίας.
Από την όλη ακολουθία επέλεξα τρία βίντεο. Το πρώτο με το Ευαγγέλιο όπως το εκφώνησε ο π.Χρυσοβαλάντης. Με καθαρή ώριμη γλυκύτατη φωνή, με ύφος μίγμα Αγ.Ορους και Κ/πολης και με τον παλαιϊκό τρόπο εκφώνησης που σπανίζει στις μέρες μας.
Το δεύτερο το Αξιον εστίν σε ήχο Δ λγτο του αειμνήστου δασκάλου κυρ Θρ.Στανίτσα, όπως το ψάλλαμε με κάποια παιδιά από την σχολή της ενορίας ως ενθύμιον.
Και το τρίτο βίντεο με τα επαινετικά σχόλια στο πρόσωπό μου και τα σεβάσματά του για το Οικ. Πατριαρχείο και την Μητρόπολη Δέρκων, αφού η ενορία του Αγ.Στεφάνου είναι "θυγατέρα" της ομώνυμης κοινότητος της Μητρ.Δέρκων της Κ/πόλεως.