Πανηγύρια καλοκαιριού. Κάθε χρόνο και χειρότερα.

Περί των καλοκαιρινών πανηγυριών ο λόγος. Οπου κάθε πόλη και φεστιβάλ... Κάθε κωμόπολη και συναυλία....Κάθε χωριό και γλέντι.... Κάθε Δήμος και αρπαχτή.... Κάθε πολιτιστικός σύλλογος και κιτσαριό.  Και βαφτίζονται όλα αυτά με βαρύγδουπα ή κωμικοτραγικά ονόματα. Ακούς γιά γιορτές πολιτισμού. Με προμετωπίδα έναν 80αρη η μία 75άρα, απόμαχες φίρμες του 1980. Ακούς για γιορτή της τομάτας κι ας μην μπορείς να βρείς να φάς μία ντομάτα νόστιμη. Ακούς γιά γιορτή της σαρδέλας κι ας είναι οι ξεμεινεμένες από αυτές που  τις αλίευσαν Αιγύπτιοι. Ακούς γιά γιορτή της γίδας και είναι  αμφίβολο αν είναι ντόπια τα κρέατα η τα φέρνουν απο Αλβανία, αφού είναι γνωστό τοις πάσι, ότι έχει απομείνει το ένα δέκατο των παλιών τσοπαναραίων σε κάθε χωριό που να έχουν γίδες και κατσίκια. Αλλο τι δηλώναν οι επιτήδειοι στον ΟΠΕΚΕΠΕ..

Οσο γιά τους Δήμους. Βαρύγδουπα προγράμματα καλοκαιρινών εκδηλώσεων. Με ανακοινώσεις και δελτία τύπου. Με άγνωστες στους πολίτες συναλλαγές των υπευθυνων πολιτισμού κάθε Δήμου (όλος ο πολιτισμός είναι σε αυτούς), με τους καλλιτέχνες της αρπαχτής και τους ατζέντηδες. Και καταναλώνονται μεγάλα ποσά γι αυτές τις εκδηλώσεις -οι πλείστες των οποίων είναι καρακίτσ-, από το δημόσιο χρήμα των Δήμων, που το εισπράττει από όλους μας με χαράτσια πάνω στο ρεύμα και στο νερό. Και βέβαια οι περισσότερες πλατείες και δρόμοι είναι τίγκα στο σκουπίδι και στην μπίχλα που οι γεμάτοι πολιτισμό νεοέλληνες παράγουν και βέβαια δεν καθαρίζουν σωστά και καθημερινά όπως έχουν την υποχρέωση οι Δήμοι. Αλλά πως θα δείξει ο κύριος Δημαρχούλης κάθε Δήμου και ο κάθε παρατρεχάμενός του ότι παράγουν έργο.

Και πάμε στους κάθε λογής συλλόγους. Αθλητικούς, πολιτιστικούς, αγροτικούς, συνδικαλιστικούς, μαθητικούς κλπ κλπ. Ολοι κόπτονται ότι παράγουν πολιτισμό. Με κλήση κυρίως "καλλιτεχνών" του νταλκά και του ξεγυμνώματος. Δεν έχω τίποτα με τους καλλιτέχνες. Την δουλειά τους κάνουν και τις αρπαχτές τους γιά να κονομήσουν και να ζήσουν και αυτοί. Γιατί μαγαζιά να δουλέψουν μόνιμα τον χειμώνα δεν υπάρχουν. 

Αλλά βρε παιδί μου τι προσφέρει ένας νταλκαδιάρης αοιδός σε ένα χωριό, μπροστά από μία εκκλησία, να χτυπιέται γιά τον νταλκά του ή μία λυγερόκορμη σχεδόν γυμνή τραγουδιάρα, να λικνίζεται ενώπιον ανομοιόμορφου συνόλου πανηγυριωτών από τον παπά της ενορίας, τους περιφερόμενους Αλβανούς και Πακιστανούς εργάτες, έως τους παππούδες και τις γιαγιάδες, παιδιά τουριστών να τρέχουν σαν ζαβά, με φαστ-τρακ προψημένη μπουζοπούλα, μπύρες και αναψυκτικά, όλα σε πλαστικά πιάτα και ποτήρια και χωρίς καμια απόδειξη??

Επίσης το παραγόμενο μουσικό αποτέλεσμα είναι κάκιστο. Υπερβολική έως εκκωφαντική ένταση των μεγαφώνων. Με ηλεκτρικό μπιτάτο ήχο. Και καταιγιστικό ρυθμό από το ηλεκτρικό συνθεσάϊζερ, που όχι συρτό καλαματιανό ή τσάμικο μπορείς να χορέψεις, αλλά ούτε χοροπηδηχτό. Και βλέπεις ορδές νεαρών ουγκάνων να χοροπηδούν καταϊδρωμένοι, νομίζοντας ότι χορεύουν. Οι πανηγυριτζήδες τραγουδιστές των "Δημοτικών" τραγουδιών, καταστρέφουν κάθε χρόνο και χειρότερα, τραγούδια διαμάντια που τα ακούσαμε και τα χορέψαμε από τραγουδιστές με αξία και σεβασμό στα παραδοσιακά μας τραγούδια. 

Ελάχιστοι καλλιτέχνες απέμειναν να σέβονται τα παραδοσιακά μας τραγούδια και τους ακροατές. Στα νησιά του Αιγαίου, με την πλούσια μουσική παράδοση και χορούς, η καταστροφή είναι σχεδόν ολική. Πάρτε παράδειγμα την Ικαρία. Ορδές φτιαγμένων από κρασιά και δεν ξερω τι άλλο τουριστών, καταστρέφουν ιστορικά πανηγύρια σε χωριά που είχαν παράδοση και σπουδαίους μουσικούς. Επίσης συνεχή είναι τα ρεπορτάζ των ειδήσεων για συράξεις μεθυσμένων σε πανηγύρια. Με καρεκλοπόλεμο έως μαχαιρώματα. Κυρίως τα ξημερώματα, όντας λιάδα. Χώρια τα θανατηφόρα τροχαία κάθε μέρα από μεθυσμένους οδηγούς.

Εχω αναμνήσεις από το παραδοσιακό, ακηδεμόνευτο από κανένα Δήμο ή σύλλογο πανηγύρι του χωριού μου. Που γινόταν για την γιορτή της Παναγιάς. Και εννοείται όχι πρίν το 15γουστο αφού ήταν μέρες νηστείας, αλλά την ημέρα της γιορτής το απόγευμα. Στην πλατεία στον πλάτανο. 

Εκει που ήταν μία πρόχειρη παράγκα που έφτιαχνε κάποιος ντόπιος γιά τον μήνα Αύγουστο με σέμες. Πουλούσε μόνο καφέ, κρασί, λουκούμια, βυσσινάδες και πορτοκαλάδες. Και καθόντουσαν όλοι οι Καριώτες γύρω-γύρω στον φόρο. Εφερναν μαζί τους όσοι ήθελαν και το φαγητό τους η μεζέδες. Και απολάμβαναν μέχρι που σουρούπωνε τον βιολιτζή τον μπάρμπα Σπύρο με τον μπάρμπα Γιάννη τον Βρετάκο στο μπουζουκάκι, να τραγουδάνε γνήσια κυρίως δικά μας Λακωνικά τραγούδια. Και πάντα ξεκίναγε το χορό ο παπαΓιάννης ο εφημέριος του χωριού και πατέρας μου. Και μετά όλες οι οικογένειες με την σειρά χόρευαν. Και ήξερε ο βιολιτζής κάθε ένας ποιό τραγούδι θέλει γιά να το χορέψει.

Θυμάμαι την μανούλα μου, όταν την σηκώναμε -με κόπο γιατί δεν το ζητούσε-, χόρευε το χειμαριώτικο που ήξερε ότι θέλει και της έπαιζε ο μπάρμπα Σπύρος. Ολα αυτά δυστυχώς παρήλθαν. Ακόμη και στο ορεινό  κατσικοχώρι μου, με όχι πάνω από δέκα μόνιμους κατοίκους τώρα, το "πανηγύρι" που γίνεται δεν έχει καμία σχέση με τα παλιά, γίνεται άκαιρα προ της εορτής και φέτος από ότι έμαθα έγινε και κάποιο επεισόδιο μεταξύ άγνωστων μάλλον Αλβανών, που είχαν έλθει να ....γλεντήσουν. Αποφεύγω πολλά χρόνια τώρα να βρίσκομαι εκεί όταν γίνεται αυτό γιατί θλίβεται η ψυχή μου. Χώρια που κρατά ως τα ξημερώματα άνευ λόγου.

Υπάρχει ελπίδα να επανέλθουν πανελλαδικά τα πανηγύρια σε μία στοιχειωδώς αξιοπρεπή κατάσταση?? Πιστεύω πως όχι. Αν δεν αυτοκαταργηθούν όταν σταματήσει ο κόσμος να συμμετέχει, ώστε να βγεί κάτι νέο, αυτονομημένο από Δήμους και συλλόγους, λαϊκό και γνήσιο, δεν πρόκειται να υπάρξει κάτι θετικό. Οπότε αλάργα. Υπάρχουν πάντως πολλές εναλλακτικές προτάσεις και ιδέες από παρέες με άριστο μουσικό και πολιτιστικό επίπεδο και γνώσεις. Χωρίς καπέλωμα από κανέναν. Αρκεί να ψαχθείς και θα τις βρείς.

Ως επίλογο παραθέτω ένα Μωραϊτικο συρτό, όπως το τραγουδά σωστά ένας από τους ελάχιστους σοβαρούς υπηρέτες της παράδοσης που διαθέτει και γνώσεις και σπουδαία φωνή. Ο Παναγιώτης Λάλεζας. Την πασίγνωστη Περδικούλα σε αργό καλαματιανό και στην συνέχεια σε πιό γρήγορο καλαματιανό τα "Μαζωξε τα περιστέρια σου Αγγέλω" και "Σαρώστε όλες τις αυλές..." Γιατί με αυτούς τους ρυθμούς χορεύεις και δεν χοροπηδάς. Αυτά και ας ελπίζουμε ως ρομαντικοί μουσικοί ταξιδευτές ότι θα διασωθεί το καλό τραγούδι και τα έθιμά μας. Καλό Στέμπρη πατριώτες.

Συνάντηση ΤΡΑΜΠ-ΠΟΥΤΙΝ. "Καισαρικές" αθλιότητες...

Πάνω στο κουφάρι μίας μικρής σχεδόν ημικατεστραμένης χώρας, που έχει την ατυχία να είναι δίπλα στην αχόρταγη πολική αρκούδα και να έχει σπάνιες γαίες και άλλα πολύτιμα γιά τους γίγαντες ορυκτά καθώς και σιτοβολώνες, παίξαν ζαριές δύο απίστευτοι ψευτοηγέτες. Ο ένας φιγουρατζής και όμηρος της εικόνας του και ο άλλος δικτάτορας της κακιάς αιμοβόρας εποχής των Σοβιέτ.  Βέβαια πιόνια συμφερόντων είναι. 

Μόνο που αυτά δεν φαίνονται με... γυμνούς οφθαλμούς. Απλά αφήνουν να φαίνονται αυτά τα αποκρουστικά άτομα που το παίζουν Ρωμαίοι Καίσαρες. Μόνο που οι περισσότεροι Καίσαρες ήταν πολεμιστές, είχαν οι ίδιοι την εξουσία και δεν ήταν πιόνια.

Κάθησαν λοιπόν και συζήτησαν -αφού μας παραμύθιασαν με τις λιμουζίνες τους, με τα προεδρικά αεροπλάνα τους και άλλα πομπώδη περιστατικά -ωσάν σαπουνόπερα- και συζήτησαν δήθεν γιά την ειρήνη ενώ σίγουρα τα κανόνισαν γιά τον διαμελισμό μίας μικρής χώρας που πολεμά όσο μπορεί τρία χρόνια τώρα, απέναντι σε μία υπερδύναμη και σκοτώνονται άδικα χιλιάδες νέα παιδιά της, επειδή η πολική αρκούδα θέλει κάποια εδάφη για να επεκτείνει σύνορα και συμφέροντα και ο βαψομαλιάς (δηλαδή οι αποπίσω του) να καρπωθούν ορυκτά και εργασίες αποκατάστασης. 

Και έχοντας πρόσημο "Αναζητώντας την ειρήνη" γελοιοποίησαν κάθε έννοια διπλωματίας. Και θα πληρώσει το τίμημα μαζί με την Ουκρανία και η Ευρώπη, που δυστυχώς ήταν κοιμισμένη τόσα χρόνια και επαναπαυμένη στην υποτιθέμενη παροχή ασφάλειας από τους Αμερικανούς, έχοντας ηγετίσκους αυτές τις κρίσιμες εποχές, αφού εξέλιπον οι παλαιοί μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Η....φάση είναι ότι υπάρχουν και εδω στην πατρίδα μας πολλοί που λοιδωρούν την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να συμπαρίσταται στην Ουκρανία -όπως όλοι οι Ευρωπαίοι πλήν κάτι παλαιοσοβιετικών γκρουπούσκουλων τύπου Ορμπάν των Ούγγρων-, ενώ θα ήθελαν να ακολουθούμε πολιτικές ανοησίες τύπου Βελόπουλου και αστειότητες τύπου ξανθό γένος, Ορθοδοξία και αλλες μπούρδες. Και δεν σκέφτονται ούτε και το δικό μας πάθημα αλλαγής συνόρων που επιδιώκει η Τουρκία χρόνια τώρα στην Κύπρο. Χώρια κάτι ψευτοαριστεροί της πλάκας που φωνάζουν για τους Παλαιστίνιους και μισούν το Ισραήλ δήθεν γιά γενοκτονία, ενώ γιά την μαμά Ρωσία μούγκα.

Επίσης έχουμε και τους άλλους τους Ρωσοψέκ,  που πιστεύουν, ό,τι η Ρωσία πάντα μας συμπαραστάθηκε ως Ελλάδα, κάτι που είναι και αυτό ανιστόρητες προπαγανδιστικές Ρωσικές μπούρδες. Από τα Ορλωφικά ως τον εμφύλιο πάντα ήταν ύπουλα απέναντί μας. Οσο γιά τα περί ομοθρησκείας, καταντά ανέκδοτο και αυτό αφού φαίνεται από το πως συμπεριφέρεται στην ομόθρησκή της Ουκρανία. 

Αλλο μεγάλο θέμα είναι τα πεπραγμένα της Ρώσικης εκκλησίας, αφού είναι γνωστόν τοις πάσι πως μόνιμη επιδίωξή της είναι η κυριαρχία της σε όλη την Ορθοδοξία και στοχεύει αιώνες να εξαφανίσει ή να καθυποτάξει το Ρωμέϊκο Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλα τα Ελληνόφωνα Πατριαρχεία. Ακόμη και εδώ στην Ελλάδα προσπαθεί με διαφόρους τρόπους, να επηρεάσει Μητροπόλεις και Μητροπολίτες. Χώρια οι διαχρονικές επιδιώξεις της γιά το Αγιο όρος. 

Γιά τον σκοπό αυτό και όντας παράρτημα ουσιαστικά του κράτους, έχει στην διάθεσή της άφθονο χρήμα, αμέτρητα φερέφωνα κυρίως Σλάβικα αφού ελέγχει απόλυτα όλες τις τοπικές Σλαβικές εκκλησίες,τρολ να γράφουν ψεύτικες και κατασκευασμένες ειδήσεις και επικίνδυνο και πομπώδη μεγαλοϊδεατισμό. Ολα αυτά τα γράφει στο υπέροχο βιβλίο του "Η ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ" με αποδείξεις και στοιχεία, ο συγγραφέας Αλέξανδρος Μασσαβέτας. 

Δυστυχώς τα πράγματα είναι δύσκολα και έμπλεξε άσχημα με άγνωστα αποτελέσματα η γηραιά αλλά πολιτισμένη περιφέρειά μας η Ευρώπη. Και είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας Ευρωπαϊκής συνοχής και ασφάλειας το ταχύτερο δυνατό, μήπως και προλάβουμε και περισώσουμε τις πολύτιμες Ευρωπαϊκές αξίες της δημοκρατίας, του διαφωτισμού και του πολιτισμού. Είθε....

Στο πανέμορφο Γυθειάκι...πάλιν και πολλάκις

Γιά το Γύθειο έχω γράψει εδώ στο ΣΤΑΣΙΔΙ ΜΟΥ στην ετικέτα ΤΟΠΙΚΑ και άλλες τρείς φορές. Συγκεκριμένα  Ε Δ Ω   Ε Δ Ω   και  Ε Δ Ω. Αυτό γίνεται επειδή το Γύθειο το αγαπώ ιδιαίτερα γιατί αφ' ενός είναι πανέμορφο, αλλά και αφ' ετέρου επειδή έχω βιώσει πολλές και ωραίες αναμνήσεις σε αυτό από παιδί. Και συνεχίζω ακόμα να βιώνω νέες.

Τα τελευταία χρόνια και με τις παρεμβάσεις που έγιναν με πρωτοβουλία τού δραστήριου και επίμονου στην γρήγορη και σωστή εκτέλεση έργων, Δημάρχου Ανατολικής Μάνης, το Γύθειο έχει αλλάξει πάρα πολύ προς το καλύτερο. Κατ' αρχήν λύθηκε το πρόβλημα των σκουπιδιών που παρέμενε βραχνάς και ντροπή γιά χρόνια. Πεζοδρομήθηκε με όμορφο και ασφαλή τρόπο για περίπατο και ποδήλατο, μία μεγάλη διαδρομή, από Σελινίτσα έως αρκετά μετά το Μαυροβούνι. 

Λόγω ραγδαίας αύξησης του τουρισμού -παίζει να είναι στις πρώτες θέσεις πανελλαδικά- πολλά παλαιά παραδοσιακά κτίρια αναπαλαιώθηκαν και στολίζουν όλο τον παραλιακό δρόμο, ως μαγαζιά με άποψη και γούστο. 

Πέρα από τα χειροποίητα γλυκά, το διάσημο παστέλι του Μανωλάκου, τις τραβηχτές Μάνης με τουλουμίσιο τυρί και τα υπέροχα παγωτά, το Γυθειάκι έχει κάθε είδους καταστήματα γιά όλα τα γούστα. Επίσης έχει κοντά του παραλίες και πλάζ σε όλη την παραλιακή γραμμή από Σελινίτσα έως Σκουτάρι πανέμορφες και καθαρές και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και από το καλύτερο νησί.

Με το Γύθειο με συνδέουν από παιδί αναμνήσεις ζωής. Τακτικά -ειδικά τα καλοκαίρια- πηγαίναμε γιά ψώνια με την μανούλα μου. Κατεβαίναμε με την γαϊδουρίτσα μας από Καρέα στου Γεωργακαράκου όπου ήταν η στάση τού λεωφορείου του ΚΤΕΛ, από Αρεόπολη προς Γύθειο και με αυτό σε περίπου μία ώρα φτάναμε Γύθειο. 

Εκεί η μανούλα μου ψώνιζε τα απαραίτητα και εγώ έλιωνα στο ποδήλατο που νοίκιαζα από κάτι μαγαζάκια που ήταν πέρα προς την Σελινίτσα στα προσφυγικά. Αν ήθελε να με βρεί γιά να μου προβάρει κάνα παντελόνι, έβγαινε στο κεντρικό παραλιακό δρόμο και κάποια στιγμή που εγώ πέρναγα ως ποδηλάτης με σταμάταγε και με οδηγούσε γιά προβάρισμα.

Πολλές φορές πηγαίναμε και με τον πατέρα μου τον παπαΓιάννη. Συνήθως πηγαίναμε πριν από άλλες δουλιές στο Επισκοπείο τής Μητρόπολης (Γυθείου και Οιτύλου τότες), γιά κάποιες ενοριακές εκκρεμότητες. Εκεί θυμάμαι τον τότε Μητροπολίτη Σωτήριο που με καλοδεχόταν επειδή με ήξερε καλά, αφού εγώ έβγαλα στην Αρεόπολη λόγο υποδοχής κατά την ενθρόνισή του,επειδή δεν είχε αρχικά αναγνωρισθεί από την επταετία και οι τοπικές αρχές δεν μπορούσαν επίσημα να τον υποδεχθούν.

Αλλά τώρα τελευταία και στον μητροπολιτικό ναό του Γυθείου -έναν μικρό αλλά ιστορικό ναό-, το Αη Γιώργη, έψαλλα ως Πρωτοψάλτης κατά την διάρκεια της πανδημίας του κόβιντ γιά ένα χρόνο 10/2020-10/2021, με  εφημέριο έναν εξαιρετικό ιερομόναχο τον π.Νήφωνα, με τον οποίο συνεργάσθηκα άψογα και κάναμε υπέροχες λιτές και κατανυκτικές ακολουθίες.

Στο Γύθειο είδα εκεί που ήταν το πρακτορείο του ΚΤΕΛ και μαζί καφενείο, μερικούς από τους σπουδαίους αγώνες του παγκοσμίου κυπέλου του 1970, στην τότε μοναδική γιά όλο το Γύθειο ασπρόμαυρη τηλεόραση. 

Ναυλώναμε ταξί από την Αρεόπολη άγρια μεσάνυκτα, τέσσερις συμμαθητές και ο καθηγητής μας τής φυσικής -λάτρης του ποδοσφαίρου- και πηγαίναμε στο Γύθειο περίπου στις μία το πρωί επειδή οι αγώνες γίνονταν στο Μεξικό και οι ώρες μετάδοσης γιά την Ελλάδα ήταν μία με τρείς την νύκτα- και γυρνούσαμε μετά. Ηταν και ημέρες διαγωνισμάτων. Αξέχαστος ο τελικός Βραζιλία-Ιταλία με Πελέ, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο-Τολστάο, Ρίβα, Ριβέρα, Ματσόλα, Φακέτι κ.α. Κέρδισε η μαγική Βραζιλία με 4-1. Εννοείται βλεπαμε τον αγώνα όρθιοι στριμωχτά με τον σταθμό ντουμάνι από τα σέρτικα τσιγάρα των μεγάλων.

Είναι λοιπόν πολλές οι αναμνήσεις μου από το Γυθειάκι. Και γι αυτό κάθε φορά που βρίσκομαι Μάνη, επιδιώκω να βρεθώ σε αυτό. Γιά καφέ στο τουριστικό η γιά χταποδάκι με ούζο στα ουζερί της πλατείας. Το Γύθειο με τραβάει να το επισκέπτομαι όλες τις εποχές, σε αντίθεση με την Αρεόπολη την οποία δεν συμπαθώ καθόλου παρότι διέμεινα σε αυτήν γιά έξι χρόνια ως μαθητής τού εξαταξίου Γυμνασίου της. Ως επίλογο παραθέτω και ένα μικρό χθεσινό εσπερινό βιντεάκι. Καλή συνέχεια καλοκαιριού.  

Παρακλήσεις 15Αύγουστου στην Κων/λη.Ανεξίτηλες αναμνήσεις.

Κατά την εξαετή περίπου παραμονή μου στην Κων/λη ως Πρωτοψάλτης στην περιφέρεια Υψωμαθείων Κοντοσκαλίου και Βλάγκας, είχα την ευκαιρία να ψάλλω σε πολλές παρακλήσεις με χοροστατούντα τον Παναγιώτατο οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, είτε σε ναούς της Πρωτοψαλτικής μου περιφέρειας, είτε σε άλλους ναούς άλλων περιφερειών αν μού το ζητούσε ο εκάστοτε Αρχιδιάκονος που είναι και ο υπεύθυνος των Ψαλτών της Αρχιεπισκοπής Κων/λεως. Ολες οι Παρακλήσεις τελούνται κατά την Πατριαρχική τάξη, λιτά και σύντομα.

Από όλες τις Παρακλήσεις που έψαλλα, θυμάμαι έντονα αυτές του Αυγούστου του 2017. Στην Κων/λη εγκαταστάθηκα το τέλος Ιουλίου του 2017. Πριν ακόμα αρχίσουν οι Παρακλήσεις μού τηλεφώνησε ο τότε Αρχιδιάκονος κ.Ανδρέας (νυν Μητροπολίτης Σαράντα Εκκλησιών), να ψάλλω στις 3 και 8/8/2017 αριστερά στο γηροκομείο του Μπαλουκλί και στο Αγίασμα της Παναγίας Βλαχέρνας, όπου θα χοροστατούσε ο Πατριάρχης. 

Ασφαλώς και δεν το κρύβω ότι αγχώθηκα αφού ήταν γιά μένα η πρώτη φορά να ψάλλω μόνος με Πατριαρχική χοροστασία. Εξ άλλου στην Κων/λη ήμουν μόνο πέντε μέρες. Ευτυχώς είχα εμπειρία πως πρέπει να ψάλλονται οι Παρακλήσεις, επειδή είχα ψάλλει αριστερά σε μερικές με τον αείμνηστο δάσκαλο κυρ Θρ.Στανίτσα στο Μάτι Αττικής και μου τις είχε διδάξει εν τη πράξει. Ετσι και ευτυχώς όλα πήγαν πολύ καλά. 

Ανεξίτηλη θα παραμείνει η ανάμνηση που έχω από την πρώτη Παράκληση που έψαλλα στο γηροκομείο του Μπαλουκλί. Δίπλα μου ακριβώς στο αριστερό αναλόγιο, έφεραν σε αναπηρικά καροτσάκια τον αείμνηστο Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, μία Οσιακή μορφή και τον αείμνηστο Αρχοντα Πρωτοψάλτη κυρ Λεωνίδα Αστέρη. Επίσης παρευρίσκετο και ο αείμνηστος και ιδιαίτερα καλωσυνάτος Αρχων Λαμπαδάριος κυρ Ιωάννης Χαριατίδης. Και οι τρείς γηροκομούντο τότε στο εν λόγω Ρωμέϊκο ίδρυμα.  

Εκτός από τις φωτογραφίες παραθέτω και ένα ερασιτεχνικό βίντεο με τα εξαποστειλάρια "Απόστολοι εκ περάτων....", τα οποία ψάλλουμε στο Αγίασμα της Παναγίας Βλαχερνών στο Φανάρι, με τον Παναγιώτατο εναλλάξ. Ακούστε πόσο κατανυκτικά και σωστά τα ψάλλει σε σύντομο μέλος. Το τελευταίο το έψαλλα σε αργό μέλος, έτσι όπως το έψαλλε ο αείμνηστος κυρ Θρασύβουλος. Ως μνημόσυνό του στα μέρη που διέπρεψε. Αναμνήσεις Βασιλεύουσας. Ανεξίτηλες και συγκινητικές. Καλή συνέχεια και καλή Παναγιά σε όλους. 

Περί Σκύλων - Κοπρόσκυλων - Φιλόσκυλων κλπ...ο λόγος.

Τα σκυλιά συνυπάρχουν με τους ανθρώπους εδώ και χιλιετίες. Και ειδικά όλοι εμείς που μεγαλώσαμε στην επαρχία έχουμε ιδίαν αντίληψη γιά το πόσο πολύτιμα ήταν τα σκυλιά. Πολλοί τα ονοματίζουν ως τους πιό πιστούς φίλους του ανθρώπου αν και εγώ νομίζω πως  ακολουθούν πιστά αυτόν που τα ταϊζει και τον θεωρούν ως ευεργέτη και προστάτη τους.

Ράτσες (είδη) σκυλιών υπάρχουν πάρα πολλές. Και κάθε μία έχει και διαφορετική δραστηριότητα ή αποστολή. Υπάρχουν τα ποιμενικά που προστατεύουν τα κοπάδια από άγρια σαρκοφάγα ζώα. Υπάρχουν τα κυνηγετικά που ύστερα από κατάλληλη εκπαίδευση βοηθούν τους κατόχους των κυνηγούς στο κυνήγι. Αυτά είναι συνήθως μικρόσωμα άκακα σκυλάκια. Υπάρχουν τα Αστυνομικά που ανιχνεύουν βόμβες ναρκωτικά κλπ. Υπάρχουν και τα στρατιωτικά.

Υπάρχουν τα σκυλιά οδηγοί πολύτιμα σε τυφλούς. Υπάρχουν και ράτσες ειδικών διασταυρώσεων που είναι γιά κυνομαχίες και είναι σκυλιά δολοφόνοι. Τελος πάντων περί των σκύλων υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. 

Αλλο είναι το αίτιο της παρούσας ανάρτησης. Θέλω να αναφερθώ στα οικόσιτα σκυλιά ή "συντροφιάς" όπως ...κομψά τα αποκαλούν σήμερα, αυτά δηλαδή που ζούν όχι απλά σε κάποια αυλή η μάνδρα, αλλά κυριολεκτικά μέσα στο διαμέρισμα, στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες, ωσεί μέλη οικογένειας, ως παιδιά. Εγώ αυτά τα ονοματίζω κοπρόσκυλα. Διότι μόνο φαγητό θέλουν και κοπριά ( και μάλιστα τοξική) παράγουν. Ομως δεν τα έχω με τα σκυλιά. Αλλά με τους ιδιοκτήτες-δεσπότες τους. Αυτοπροσδιορίζονται ως ζωόφιλοι ενώ οι πλείστοι εξ αυτών είναι απλά φιλόσκυλοι και ουδεμία σχέση ή συμπάθεια τρέφουν πρός άλλα ζώα.

Αυτοί λοιπόν οι φιλόσκυλοι έχουν αναρωτηθεί γιά κάτι πολύ βασικό?? Είναι σίγουροι ότι ο σκύλος που έχουν υποχρεώσει να ζεί μέσα σε διαμέρισμα, να βγαίνει ότι ώρα θέλουν ή βολεύονται οι ίδιοι, να τρώει ότι και όποτε θέλουν αυτοί, να τον έχουν πάντα (όταν βγαίνουν βόλτα και όπως υποχρεούνται) με αλυσίδα και φίμωτρο, αν ο σκύλος τους θέλει αυτή την ζωή??? Το να τους υποδέχεται και να δείχνει "αγάπη" είναι γιατί ξέρει ότι ο κάτοχός του θα τον ταϊσει. Και επίσης μήπως μέσω του δεσποζόμενου (τι άσχημη λέξη) σκύλου ικανοποιούν δικές τους εγωϊστικές τάσεις κυριαρχίας ή άλλες ψυχολογικές αδυναμίες?

Τέλος πάντων δικό τους θέμα. Ομως υπάρχει κάτι πολύ σοβαρότερο που δεν είναι δικό τους θέμα. Είναι η ηρεμία όλων ημών των υπολοίπων. Και από προσωπική εμπειρία και από πολλούς άλλους "ομοιοπαθείς" γνωρίζω ότι κόσμος και κοσμάκης -ειδικά στις πόλεις και στις πολυκατοικίες- υποφέρει μέρα νύχτα από τα γαυγίσματα των χαϊδεμένων τους κοπρόσκυλων. Αφήνουν επίτηδες την μπαλκονόπορτα ανοικτή να μπαινοβγαίνει ο σκύλος ή οι σκύλοι (πολλοί έχουν δύο και τρία χαδιάρικα μέσα στο διαμέρισμα) και όταν περάσει κάποιο άλλο σκυλί στο δρόμο γίνεται το έλα να δείς. 

Σε πολυκατοικία στην Σπάρτη τα έξι από τα οκτώ διαμερίσματα της πρόσοψης είχαν σκυλιά στο μπαλκόνι. Γινόταν κάθε λίγο και λιγάκι χαμός. Και την νύχτα αν έβγαιναν οι ιδιοκτήτες βόλτα και τα άφηναν μόνα, χαλούσαν τον κόσμο μέχρι τα χαράματα. Χώρια που τα μπαλκονια και οι ταράτσες ήταν τα αποχωρητήρια των χαϊδεμένων τους....

Κάποια υπηρεσία να προστατεύει τους δύσμοιρους συγκάτοικους δεν υπαρχει. Αυτά τα περί καταγγελιών στις φιλοζωϊκές ενώσεις είναι ανέκδοτο. Αυτοί νοιάζονται γιά τους σκύλους και όχι γιά τους πολίτες.  Αστυνομία αν καλέσεις και αν έλθει και μετά από πόση ώρα, πρέπει να βεβαιώσει με ηχομέτρηση την παράβαση επιτόπου έξω από την πόρτα και αν εν τω μεταξύ ο σκύλος δεν έχει σταματήσει. Μετά σε καλεί να πάς για έγγραφη καταγγελία και άντε να μπλέξεις με γειτόνους και όλα αυτά τα ψυχοφθόρα και χωρίς αποτέλεσμα.

Ως πρός τις ακαθαρσίες που κάνουν τα χαϊδεμένα τους στους δρόμους και στα ελάχιστα πάρκα, ούτε ένας στους εκατό "σκυλοδεσπότες" δεν τις καθαρίζει όπως υποχρεούται. Εχετε δει πουθενά έλεγχο περί τούτου?? Αν τολμήσεις δε και πείς κάτι στον "δεσπότη" του σκύλου μπορεί και να εμπλακείς σε μεγάλη περιπέτεια.

Εχω αντιληφθεί ότι δύο είναι οι κύριες αιτίες αυτής της κατάστασης "διαμονής" σκυλιών στα διαμερίσματα. Η πρώτη είναι η μόδα. Εξ Αμερικής κυρίως μας ήλθε. Και έχει επεκταθεί ραγδαία. Και θεωρείται της μοδός κάποιος να έχει σκυλί στο διαμέρισμα. Αλλο αν κάποια στιγμή το βαρεθεί και το παρατήσει κάπου χωρίς φροντίδα και γίνει ένα ακόμα αδέσποτο. 

Η δεύτερη αιτία είναι τα περί των σκύλων καταστήματα και η πειθώ μέσω της διαφήμισης. Και μόνο αν διαβάσει κάποιος το πόσο αυξήθηκε ο τζίρος την τελευταία πενταετία θα μείνει άναυδος. Οι συγκεκριμένοι λοιπόν διαφημίζονται αβέρτα και πριμοδοτούν στήλες σε εφημερίδες, γιά έμεση κόντρα διαφήμιση με δήθεν φιλοζωϊκά κίνητρα. Μπείτε στο ιντερνετ και δείτε τι διαφήμιση υπάρχει γιά καταστήματα σκυλοτροφών ή γιά αξεσουάρ ή μόδα (ναι μόδα για ρούχα) γιά σκύλους ή ...συνταγές γιά σκύλους και θα καταλάβετε.

Πέραν των παραπάνω υπάρχει και μία άλλη διάσταση από την "συγκατοίκηση" ανθρώπων και σκύλων. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε μόλις πρίν λίγες μέρες (30-7-2025) σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα -αλλά ψιλοθάφτηκε από τις περισσότερες γιατί απλά χάνουν σε διαφημίσεις-, από τα φιλιά που ανταλάσσουν πολλοί και πολλές με τα χαϊδεμένα τους κοπρόσκυλα, ή που τα αφήνουν να τους γλείφουν, είναι πολύ πιθανόν να προσβληθούν από επικίνδυνα για ανθρώπους βακτήρια που υπάρχουν στα σάλια των σκύλων και ποιός ξέρει αν μεταδίδονται και σε άλλους όπως οι επιδημίες. Το σχετικό δημοσίευμα  Ε Δ Ω

Προσθέτω εδώ -μεταγενέστερα- μία φωτογραφία. Δείχνει τους τίτλους από τα περί σκύλων δημοσιευθέντα σε μία μόνο ημέρα "άρθρα" εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας. Απλά δείτε τους και σκεφτείτε.... Ποία η θεραπεία αυτού του εξελισσόμενου προβλήματος μάστιγα?? Η παιδεία και η αυστηρή εφαρμογή των σχετικών νόμων. Τι μέλει γενέσθαι?? Απολύτως τίποτα. Σχετική παιδεία δεν υπάρχει (στο μεγαλύτερο ποσοστό των νεοελλήνων) και οι σχετικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται. Και εδώ ισχύει το " Ο σώζων εαυτόν σωθήτω". 

Ως επίλογο ένα σχετικό χιουμοριστικό βιντεάκι με τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο και το σκυλάκι της κας Χασάμπεη, από μία παλιά Ελληνική ταινία. Γιά να το ευθυμήσουμε λίγο, αλλιώς πάμε γιά ζάναξ...

Στην Μονεμβασιά....Πάλιν και πολλάκις

Την πανέμορφη και ιστορική Μονεμβασιά την εχω επισκεφθεί πάρα πολλές φορές. Είτε τουριστικά, είτε προσκαλεσμένος να ψάλλω σε διάφορες πανηγύρεις της, όπως της Χρυσαφίτισσας, του Ελκομένου Χριστού, της επετείου απελευθέρωσης κάθε 23η Ιουλίου κλπ. Εχω γράψει εδώ στο ΣΤΑΣΙΔΙ ΜΟΥ πολλές φορές. Ενδεικτικά αναφέρω  Ε Δ Ω   και  Ε Δ Ω  .

Διαμένοντας μόνιμα πλέον εδώ στα όριά της, βρέθηκα και χθες κατά την επέτειο απελευθέρωσής της, όπου έλαβαν χώρα -όπως κάθε χρόνο- διάφορες εκδηλώσεις. Αρχικά τελέσθηκε Δοξολογία στον ι.ναό της Μυρτιδιώτισσας (επειδή ο κεντρικός μεγαλοπρεπής ιστορικός ναός του Ελκομένου Χριστού είναι κλειστός, εδώ και αρκετό καιρό, από την αρχαιολογία λόγω εργασιών συντήρησης), προεξάρχοντος του επιχώριου Μητροπολίτη κ.Ευσταθίου. 

Μετά την Δοξολογία έγιναν οι καθιερωμένες καταθέσεις στεφάνων και εκφωνήθηκαν σχετικοί λόγοι στην πλατεία Ελκομένου. Το βράδυ με φωτισμένο τον περίφημο βράχο έγινε η αναπαράσταση πυρπόλησης της Τούρκικης Γαλέτας ανοικτά στο λιμάνι και επακολούθησε καλλιτεχνική βραδιά. Γενικά και με την παρουσία πολλών κατοίκων αλλά και πολλών τουριστών ήταν μία υπέροχη μέρα και βραδιά παρά την ζέστη.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ό,τι στην απελευθέρωση της Μονεμβασιάς πρωτοστάτησαν Μανιάτες υπό τον Τζανετάκη Γρηγοράκη. Παραθέτω σχετικό σημείωμα γιά την ιστορική εκείνη περίοδο από την σελίδα της Μητροπόλεως.

Επίσης παραθέτω και ένα μικρό βίντεο με την εντυπωσιακή πυρπόληση. Αυτά και καλή συνέχεια καλοκαιριού με υπομονή γιά την.... Αφρικανική ζέστη.